Hue
12 feb. 2014
🇻🇳
vanuit Vietnam
De laatste dag Hanoi. Ik ontbijt en doe rustig aan, erg rustig aan. Tegen de middag ga ik naar buiten voor een bezoek aan het museum voor Schone kunsten en schrik me een
ongeluk. Wat is het koud, een schamele 10 graden, Nederlandse toestanden! Ik loop richting museum, maak al snel een stop voor een kopje thee om daarna meteen terug te
keren naar het hotel. Weinig cultuur voor Maris vandaag. Op de terugweg koop ik nog wel een kaartje voor het traditionele marionettentheater later op de dag. Ik heb een
heerlijke middag in gezelschap van de e-reader en een film. Aan het eind van de middag bezoek ik het theater, eet een heerlijke kip met gember en bosuitjes en pak op
mijn gemak mijn tas weer in.
Dinsdag begint vroeg, erg vroeg. Om kwart voor zeven vertrek ik richting vliegveld. Het vliegtuig heeft tien minuten vertraging en ik raak in gesprek met een 'ouder'
echtpaar. Al snel vraagt de man of ik Nederlands ben. Hun ouders komen uit Nederland en zijn na de 2e wereldoorlog in Cananda gaan wonen. Beiden verstaan zij nog wel
Nederlands maar spreken het slecht. Ze bieden aan om samen een taxi te delen richting Hue, bij aankomst.
We kunnen boarden en binnen no time gaan we de lucht in, door het dikke wolkendek. Boven de wolken zie ik eindelijk de zon. Nog geen uur later, ik bespaar mezelf met
deze vlucht een treinreis van zo'n 15 uur, duiken we weer het dikke wolkendek om te landen. Het eerste wat opvalt is dat het in dit gebied beduidend groener is. Bij
het uitstappen, blijkt dat het hier wel warmer is maar nog steeds geen temperaturen waar ik op had gehoopt. Ik ontmoet het Canadees/Nederlands echtpaar, Harry en
Jeanette. We lopen naar buiten en Harry blijkt een goede onderhandelaar te zijn. Hij spreekt een prijs af met de taxichauffeur en richting de stad. Ik heb een hotel op
het oog in de buurt van hun hotel.
De eerste beschrijving van Hue, zoals vaak gelezen, klopt; het regent. Dat zal het de rest van de dag blijven doen. De taxichauffeur zet Jeannette en Harry eerst af en
stopt dan bij mijn adres. Ik loop naar het hotel in een rustig achterafstraatje. Het ziet er erg leuk uit. Ze hebben plek! Ik kan zelfs kiezen een goedkope kamer
zonder raam en verwarming of één met verwarming en raam. Het wordt de laatste.
Ik krijg een heerlijke ontbijt, boek een tour op een motor op woensdag langs de vele graftombes van eerdere keizers die hier woonden enmijn busreis naar Hoi An op
donderdagochtend vroeg. De middag breng ik met geleende paraplu in de oude citadel, de verboden stad door en bezoek dan eindelijk een overvolle markt. Al snel durf ik
bij geen enkele kraam meer stil te houden omdat je besprongen wordt door kooplieden waar je niet meer van af komt en die bovendien achterlijke hoge prijzen in dollars
voor hun waar vragen. Zoals de verkoopster van t-shirts; You from America? Nee, antwoord ik was born in Surinam, but live in Holland. You from Africa? Nog een keer
tekst en uitleg maar het wil er maar niet in bij mevrouw. You live Holland, born Africa! Geef mevrouw haar zin en bevestig dat ik 'from Africa' ben.
Na een korte siesta is het weer tijd om te eten. In mijn trotter heb ik gelezen over een Vietnamees restaurant waarvan de eigenaar zo een fan is van Ushi (ja onze
Hollandse Wendy van Dijk) dat hij zijn restuarant naar haar heeft vernoemd en Oranje de themakleur is. Naast een goede Vietnamese keuken serveren zij ook Nederlandse
gerechten. Op weg naar Ushi loop ik Harry en Jeannette tegen het lijf. De laatste vliegt mij om de hals; Heeeee Sweety (schrik er een beetje van). We kletsen wat en
zij vragen of we samen gaan eten. Het is een gezellig avond, ik eet heerlijk, praat in het Nederlands en krijg antwoord in het Engels. Harry waagt af en toe een poging
om ook Nederlands te praten. Samen met hun wandel ik nog wat door de stad. Zij vertrekken morgen naar Hoi An omdat Jeanette 'desperately needs sunshine'. We wisselen
emailadressen uit. Met een 'maybe we will meet in Hoi An', nemen we afscheid. Bij mijn hotel raak ik ook weer aan de praat en ga te laat slapen.
Ondanks het korte nachtje ben ik op tijd wakker om op mijn gemak te ontbijten. Rond half tien komt mijn gids mij ophalen. Een vriendelijke jonge Vietnamees die een
moeilijk verstaanbaar Engels spreekt. Hij maakt veel grapjes en roept dan vervolgens 'I'm only zzzjokin'. Ook bij vertrek regent het maar hij is er op voorbereid; hij
heeft een vrolijke witte poncho met gele stippen voor mij gekocht. Hij helpt mij in in veel meters dun plastic, zet de capuchon op en daarbovenop een helm. Ben ik ff
blij dat ik hier niemand ken want ik moet er echt achterlijk uit zien (Nee, ik heb geen foto!). Hups achterop en daar gaan we. Zo grappig om aan het verkeer deel te
nemen. Het is niet zo druk als in Hanoi maar nog steeds veel scooters, auto's fietsers, voetgangers en heel onduidelijke verkeerregels. We verlaten Hue en rijden door
een prachtig landschap; naaldbomen, metershoge bamboe, bananenplanten, bergen met hier en daar een rijstveld waar men met kegelhoed op de typische gebogen manier aan
het werk is.
De eerste stop is een tombe die eerder aan een kasteel doet denken. De keizer aan wie deze toebehoort was megalomane en weinig geliefde keizer. De rest van de dag
bezoek ik nog vier graftombes waarvoor we soms over onverharde wegen moeten rijden waar de kippen over de weg schieten. Ik vermaak me prima. Gelukkig stop het al snel
met regenen en kan ik die rare poncho uitdoen. Tegen drie uur 's middags bezoek ik als laatste een prachtige pagode aan de Parfumrivier. De gids zet me weer af bij het
hotel.
Met de eigenaar van het hotel, die drie woorden Engels spreekt, maak ik een kort praatje. You look happy zegt hij. I'm happy antwoord ik.
Reacties
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!