De griep blijkt een hele hardnekkige..... Ondanks een antibioticakuur vraag ik me de donderdag voor vertrek serieus af of ik in deze toestand kan vertrekken. De dagen kort voor vertrek zijn heel enerverend. Een gaslek zorgt voor 24 uur geen verwarming en warm water, klusjesman die ongevraagd mijn huis in een uit lopen maar wel nieuwe leidingen voor het hele pand. Ik moet een inhaalslag qua achterstallig werk doen. Maandagavond nog vlak voordat Anne aanbelt voor een kopje thee verstuur ik nog mijn (zinnige?) bijdrage voor het jaarverslag.

Dinsdagochtend brengen mijn moeder en Henk mij naar schiphol en zwaaien mij liefdevol uit.

Ik voel me niet heel fit en nog voordat we opstijgen, slaap ik al. Ruim elf uur later land ik in Bangkok. Grappig om hier weer te zijn en het en beetje te herkennen.

Het eerste wat mij opvalt is de 'serene' rust in het verkeer in tegenstelling tot Vietnam. Geen constant getoeter en weinig brommers. Wel heel veel file!

Ondanks dat ik voor inchecktijd arriveer, kan ik naar mijn kamer. Ik krijg wel op mijn kop van de receptioniste. Mijn gereserveerde treinkaartje heb ik geboekt op de eerste naam in mijn paspoort en mijn kamer op mijn roepnaam. Name not right, you same person? vraagt ze kattig. Ik kan haar overtuigen en krijg mijn treinkaartje mee. Na een kort dutje ga ik naar buiten. Eet een heerlijke massancurry bij een straattentje, loop over de markt en moet me inhouden om niet van alles te kopen. De rest van de avond breng ik rustig lezend in guesthouse ondertussen genietend van alles wat om mee hem gebeurt.

Donderdag had ik eigenlijk gereserveerd voor een fietstocht. Bij nader inzien lijkt een fietstocht s middags op het heetst van de dag toch niet zo een slim idee. Kuier door de stad, eet wat (jammer nog steeds niet mijn eigen eetlust terug en wel veel lekker eten), neem een voetmassage die vooral pijnlijk is. Ik moet nog een busrit en de overtocht naar koh phangan regelen. Volgens mevrouw van het reisbureau heb ik verkeerd treinkaartje gekocht en moet naar een plaats die echt niet in de buurt van mijn bestemming ligt. Ik doe nog even mijn eigen onderzoek op Internet en het moet mogelijk zijn om kaartjes voor de bus en ferry ook op het treinstation te regelen. Ik ga vroeg slapen omdat ik morgenochtend ga fietsen.

Die nacht heb ik een realistische droom over onvindbare ferry's en eindeloze zoektochten. Badend in het zweet word ik wakker en heb ik een mini-paniekaanval. Al is het nu te laat vraag ik mezelf af waarom ik vijf weken alleen op vakantie wilde en hoe ik het allemaal ga doen en vinden.....ALLEEN!! Moet uiteindelijk vroeg in de ochtend naar 7/11 rennen voor een pakje sigaretten en drink en kalmerend kopje thee in guesthouse. Tegen vijf uur in de ochtend kan ik mezelf herpakken, stuur een afmeld-email naar de fietstocht-meneer met als flauw excuus 'ate someting wrong'.

Vrijdag overdag doe ik weinig. Mijn reizigers-Ik heb ik weer redelijk gevonden en ik regel en overnachting voor de eerste nacht op koh phangan. Aan het begin van de avond ga ik richting treinstation. Het boeken van busrit en overtocht in het treinstation blijkt een eitje. Gerust stap ik in de trein. Vind mijn stoel die later omgetoverd zal worden tot mijn bed en ontmoet een Chileens stel. Zij zijn een maand in Azië en bezoeken landen in een tempo waar menig Japanner jaloers op zal zijn. In elf dagen zijn ze naar een full moon party, Chang Mai, Myanmar en Cambodja geweest. De resterende 15 dagen doen zij het rustig aan en willen minstens vijf eilanden bezoeken!

De treinreis duurt 12 uur en ik slaap redelijk. 's Morgens moet ik anderhalf uur wachten voordat de bus vertrekt maar die breng ik kletsend met de Chilenen door. In de bus ontmoet ik een Iranier uit Zweden die drie maanden een yogacursus gaat doen op koh phangan. We kletsen wat maar al snel blijkt dat hij niet echt van het positieve soort. Nog maar net 24 uur in Thailand klaagt over hoe duur het is. De maaltijden die gemiddeld €2,- kosten, maar ook het treinkaartje van ongeveer €20,- maken het toch duur. Daarnaast voelt hij zich niet happy. You look tired, mij zuinig aankijkend. Ik mompel nog iets over recovering from the flu en niet te vergeten dat we al 16 uur onderweg zijn. Maar hij weet het beter; the energy isn't good. Op de ferry gaat hij enigszins opzichtig naast me zitten mediteren. Tussen zijn meditatiesessies door vraagt hij of ik al een slaapplaats heb. Yes and they are fullybooked.

Op koh pangnan neem ik hartelijk afscheid van de Chilenenen. Het blijkt dat zij een treinstation eerder hadden moeten uit stappen voor hun eiland met het gevolg dat zij dat stuk nu moeten terug varen.

Heel avontuurlijk besluit ik met een motortaxi naar mijn bungalow te gaan. Daar aangekomen, krijg ik een vriendelijk ontvangst. En Belgisch stel runt de zaak en ik klets een tijd met Sylvie de eigenaresse. Zij verstaat Vlaams/Nederlands maar kan het niet praten. Het complex bevindt zich op en berg en ik heb de bovenste hut. Heel veel ongelijke traptreden ben ik er. Ondanks dat het bewolkt is heb ik een geweldig uitzicht. Ik lees en dut in mijn hangmat in de warmte van de zon. 's Avonds eet ik een soepje in het restaurant bij mijn hut en raak ik in gesprek met Thomas, een Duitser die net met vervroegd pensioen is gegaan en nu drie maanden hier overwinterd. We kunnen het goed vinden. Al snel zitten we aan de borrel en lachen wat af. Onder andere over zijn kennis (lees angst) van giftige dieren die je kan tegenkomen in de tropen. Hij komt al jaren naar Thailand en kent het eiland goed. Wanneer ik vraag naar een adres waar ik de komende nachten kan verblijven, gaat hij meteen bellen. Bij het tweede adres is er plek. Thomas weet een bungalow voor mij te reserveren tot morgenochtend. Hij zal me er naar toe rijden op zijn scooter.

Zondagochtend staat hij al op me te wachten. Thomas blijkt niet zo een held op de scooter. Hij durft niet met z'n tweeën op de scooter de erg steile helling af, wat ik heel goed kan begrijpen. Ik loop naar de weg en stap op. Nog geen vijf minuten later zijn we er. De bungalows liggen op loopafstand van het strand. Helaas is er iets mis gegaan en hebben pas vanaf morgen plek. Samen met Thomas vind ik een ander onderkomen voor een nachtje. We rijden terug naar onze bungalows en ontbijten samen. Daarna is hij zo lief om eerst mij een daarna mijn rugzak af te zetten bij mijn nieuwe verblijf. De bikini kan aan en ik loop richting strand om daar de rest van de middag te verblijven. Het is tegen de dertig graden met een verkoelende bries. Af en toe plons ik in de zee en geniet. Ik WhatsApp wat jaloersmakende foto's.

Begin van de avond krijg ik enorme trek en lukt het mij bijna om mijn bord rode kipcurry leeg te eten. Herstel is in zicht!