De dagen op Koh Phangan zijn heerlijk lui. Maandag verhuis ik naar mijn nieuwe onderkomen. Opnieuw een bungalow/kamer op loopafstand van het strand. Ik zwem, lees, dut op het strand en heb me opgegeven voor een yogales aan het eind van de middag. Kort voor de les eet ik, tegen alle principes in, nog een heerlijke kip saté met pindasaus en cocos.

Ik krijg les van Sunny. De afgelopen tijd heb ik veel gespijbeld van de yogalessen in Amsterdam en dat is te merken. Binnen tien minuten gutst het zweet van mijn voorhoofd. Sunny motiveert 'try your best' en laat ik daar nou helemaal geen zin in hebben. De anderhalf uur durende les lijkt eeuwen te duren..... Het eerste wat Thomas, die ook deze les volgt, roept na de les is 'we need wine'. Ik had ook genoegen genomen met koud water maar sla zijn aanbod niet af. Na Facebookgegevens te hebben uitgewisseld, neem ik een paar uur later afscheid van Thomas.

Dinsdag onderneem ik een uitstap naar de hoofdstad Thong Sala. Heel veel stelt het niet voor maar er is wel een foodmarket!

Woensdag besluit ik dat het weer tijd is voor een kleine culturele uitstap. Eerder heb ik gelezen over een eenzame monnik die alleen met een kat in een tempel verblijft. De tempel ligt buiten de toeristische route en ik moet flink onderhandelen met de taxichauffeur voor redelijke prijs. De tempel lijkt weinig op eerdere tempels die ik heb gezien. Geen prachtig versieringen maar een simpel wit gebouw en een tegenvallend boedha-beeld. In de tempel is sprake van 'gezinsuitbreiding'....... er lopen meerdere monniken rond. Er is zelfs een openluchtlokaal waar kinderen les krijgen....... en geen kat te zien. Maak wat foto's, brand wierook en bereid me voor op een lange wandeling richting de hoofdweg op zoek naar een taxi. Ik heb net de tempel verlaten of ik krijg een lift aangeboden door een man die ik eerder bij de tempel heb gezien. Een Duitser die hier al acht jaar woont en half moon party's organiseert. Hij zet me af in Thong Sala bij, hoe kan het anders, the foodmarket.

De dagen doorbrengen met zwemmen, eten, dutjes doen mee goed. Ik ben hersteld en kan ondertussen met gemak drie hoofdmaaltijden en snacks per dag aan. Ik klets veel met deze en gene. Ontmoet bij mijn tweede bungalow Gea, een Nederlandse uit Rotterdam die hier al jaren woont en werkt. Tussen haar werkzaamheden door praten we veel. Ik vind het heerlijk dat je met onbekende mensen zulke leuke persoonlijke gesprekken kan voeren.

Op donderdag moet ik opnieuw verhuizen. En ga terug naar een bungalow waar ik eerder verbleef. En ontmoet opnieuw Marcus die zoekende is naar een zinnige invulling van zijn leven. Daar is hij al een tijdje mee bezig (hij reist al anderhalf jaar). Hij overweegt een nieuw bestaan in Amsterdam op te bouwen. In de tussentijd doet hij vrijwilligerswerk in een van de yogacentra op het eiland.

Na een week zon, zee en strand is het weer tijd om te vertrekken. Ga vrijdagavond met Thomas uit eten en we spreken af om elkaar nog eens te ontmoeten.

Zaterdag pak ik rustig in, klets nog even met mijn Engelse buren, de Japanner met een nare huidaandoening die gaat vasten in Chang Mai en dan ga ik. Terug met de snelle catamaran naar Donsak om vervolgens met de bus door te reizen naar Krabi. Ik ben zo slim om mijn proviand op de boot te laten liggen en moet de busreis overleven op rolletje stophoest.

Tegen vijf uur zijn we in Krabi. Ik heb nog geen onderkomen maar wel iets op het oog. De taxi zet me af bij een hostel vlak bij het hotel. Much cheaper, roep hij nog. Ik moet er niet aan denken......op een slaapzaal met zes anderen en loop naar het hotel. Ik werd al blij van de prijs van de taxirit en het hotel is ook en stuk goedkoper dan op koh phangan. De nachtmarkt aan de rivier ligt op loopafstand. De keuze aan eten is enorm en met een goed gevulde maag verlaat Ik de markt. Trakteer mezelf op een biertje en raak aan de praat met een Amerikaans stel die in Zuid Korea woont. Het is erg gezellig en wordt laat.