Donderdagochtend vertrekken mijn watermeloen en ik vroeg richting Kampot. De busreis moet negen à tien uur duren. Rond zeven uur 's morgens stap ik in de minibus om later over te stappen in een grotere bus. Onderweg maken we veel stops om mensen op te pikken. De meeste overige passagiers zijn cambodjanen. Ruim zeven uur later kom ik aan bij het busstation in Phnom Penh. Het eerste wat opvalt, is dat het dragelijk warm is. Nog steeds zeker dertig+ graden maar niet zo bloedheet. In Phnom Penh (PP in de cambodjaanse volksmond) moet ik overstappen op een bus naar Kampot. Het blijft Azië en aziatische tijden. De bus moet eigenlijk om kwart voor drie vertrekken maar staat er nog niet. Om half vier begin ik aan deel twee van de reis die nog eens bijna zeven uur in beslag zal nemen. Pas tegen half negen 's avonds ben ik in Kampot. Mijn guesthouse is op loopafstand van het busstation. Na een hele dag watermeloen en banaantjes ben ik toe aan een maaltijd. Ik vind snel een leuk restaurant. De temperatuur is hier heerlijk. Er is een prachtige volle maan en mijn reisgids heeft gelijk; Kampot is een slaperig stadje met een geweldige sfeer. Het voelt zo relaxed dat ik de busreis bijna vergeten ben. Trakteer mezelf tijdens het eten op een biertje. Mijn geluk kan niet op. De ober opent het biertje en kondigt vrolijk aan dat ik een gratis blikje heb gewonnen!

Vrijdag doe ik weinig. Ik wandel langs de rivier, boek uitjes voor zaterdag en zondag en het lukt me eindelijk om wat foto's op mijn blog te plaatsen. 's Avonds na het eten wandel ik terug naar mijn guesthouse. Cambodjanen zijn een erg trouwlustig volk. Een bruiloft duurt hier drie dagen en wordt gevierd in een gigantische partytent. Ik loop langs een bruiloft en kijk van een afstand naar het feest. Een band speelt, de gasten zien er prachtig uit. Vrouwen vol in de make up in feestelijke jurken met glitters. Voordat ik het weet word ik door een man uitgenodigd om mee te dansen. Men danst hier heupwiegend met de polsen en handen draaiend in een grote kring. Ik dans vrolijk mee. Mijn danspartner weet van geen ophouden. Na drie nummers heeft de band een pauze en wordt een cambodjaans rocknummer opgezet. Met handen en voeten maakt hij duidelijk dat dit niet zijn ding is. Ik bedank hem vriendelijk en verlaat breed lachend het feest. Op naar mijn bedje.

Zaterdag bezoek ik Bokor. Begin twintigste eeuw was dit een oord waar de Fransen veel plezier hadden. In het natuurgebied stond onder andere een casino. Tijdens de 2e wereldoorlog werd het bezet die de Japanners en vertrokken de Fransen. Na de oorlog keerden zij nog voor een korte periode terug. Maar jaren is het een verlaten gebied geweest. Het is een gezellige en gemêleerde groep die Bokor bezoekt. Ik klets veel met vier vrouwen uit Australië die al jaren Azië en met name Cambodja bezoeken maar ook met de alleen reizende Katherina uit Duitsland. Met de bus maken we een flinke klim. Jammer dat het een bewolkte dag is. Al is het ook heel mooi om regelmatig de wolken in te rijden. Het gebied is inmiddels ontdekt door een chinese projectontwikkelaar die er een heel groot maar vooral lelijk hotel heeft gebouwd. We bezoeken een verlaten kerk, het oude casino die nu opgeknapt wordt en lunchen bij een waterval zonder water vanwege het droge seizoen. Onze reisleider licht toe dat weer dubbel pech hebben. Tijdens het droge seizoen heb je meestal een prachtig uitzicht vanaf deze berg maar wij hebben en geen uitzicht en geen water bij de waterval!

Na een pauze van een paar uur volgt het tweede onderdeel: een boottocht op de rivier voor de zonsondergang en het zien van vuurvliegjes. Ik heb voor de boottocht nog snel iets gegeten. De anderen niet en de boottocht duurt wel erg lang. Eindelijk zijn we op de plek van de vuurvliegjes met heel veel moeite zien we er een paar. Na de boottocht ga ik nog wat drinken met Katherina. We spreken af om de volgende dag samen wat te eten. Zij gaat een berg beklimmen en ik ga luieren op Konijneneiland, een onbewoond eiland voor de kust van Kep. Je kan er in hutjes overnachten maar ik blijf niet slapen. De vier Australische vrouwen zijn na het bezoek aan Bokor naar dit eiland vertrokken om daar te overnachten. Ik heb net een paar stappen op het eiland gezet en hoor mijn naam. De Australiërs..... Deze vakantie schrik niet meer van een enthousiast ontvangst en we vliegen elkaar om de hals. Het is hen gisteren niet gelukt om een bungalow te huren. Vanwege het weekend zat alles vol. Uiteindelijk hebben ze in de open lucht op een soort verhoging met een matras en klamboe geslapen. Ze blijven nog een nachtje. Dit keer wel in bungalows. Ik klets, eet een pannekoek met banaan al snel gevolgd door een fried rice. Hoe gezellig het ook is, heb ik ook behoefte aan chillen in mijn eentje. Ze vragen of ik mee ga wandelen maar ik pas. Ga zwemmen en zoek daarna een hangmat op voor een dutje. Het is een heerlijke dag, de zee is heerlijk, het is een mooi eiland. Jammer dat ik aan de eind van de middag weer terug moet. Tegen kwart voor vijf ben ik weer op het vaste land. Ik moet terug naar Kampot met de bus uit PP die tussen vijf en zes uur kan aankomen. Zes uur stap ik in de bus en moet ik me nog haasten voor de afspraak met Katherina. Ik spring snel onder de douche en ben nog net op tijd. Katherina zit al te wachten. Ze verteld dat ze twee Nederlandse vrouwen heeft uitgenodigd die ze tijdens het berg beklimmen heeft ontmoet. Net wanneer wij eten arriveren de twee vrouwen (waarvan ik de namen ben vergeten, lees verdrongen). Ze zijn net als Katherina van het erg sportieve soort en kunnen alles. Ze skydiven (Ik moest het googlen maar het is een hippe term voor parachute springen), doen aan berg beklimmen, bungy jumpen, duiken. De hele avond gaat over sport. Naar mate het gesprek vordert bieden ze tegen elkaar op. Ik duik tot 30 meter, ik tot 50 meter, ken je deze greep?... Ik zit er nogal verloren bij. Enigszins chagrijnig ga ik aan het eind van de avond naar huis. Maandag is mijn laatste dag in Kampot en doe ik allerlei klusjes zoals mijn was wegbrengen, busreis boeken, nieuw onderkomen zoeken, opnieuw een lange poging om foto's op mijn blog te plaatsen, ook deze keer zonder succes. Heb een late lunch en vind het tijd voor een middagdutje. Ik wil net vertrekken wanneer een jong meisje me aan spreekt over mijn vakantie. Wanneer ik informeer naar die van haar begint ze te huilen. Ze is al twee maanden op reis, net een paar dagen in Cambodja maar kan niet wennen. Ze vind de armoede verschrikkelijk, voelt zich hier erg onveilig en durft zich in het donker niet op straat te begeven. We kletsen over van alles en nog wat. Al snel bestelt ze een drankje voor ons, daar gaat mijn middagdutje. Het is gezellig. Aan het begin van de avond, het is net donker stapt ze op haar fiets. You made my day!