Maandag 8 februari gaat heel vroeg een wekker. Hoewel ik vroeg in mijn bed lag, ben ik toch laat gaan slapen. Te lang liggen whatsappen..... Het lukt me om op het afgesproken voor de poort te staan. Van het ontzettend lieve personeel van mijn hotel krijg ik nog een tasje met fruit mee. Gelukkig valt het met de kou mee...... Althans op het land. Op het water is het een ander vehaal. De tocht duurt 2,5 uur en na een tijd is mijn neus ietwat gevoelloos. Het is een leuke tocht. We zien een prachtige zonsopkomst, kinderen die in boten op weg zijn naar school. Dan eindelijk de eerste stop. Een zeer lokale markt. Leuk om mensen van verschillende stammen te zien. We struinen over de markt. Alicja, uit Polen en Filliponos uit Athene hebben elkaar op een Grieks eiland ontmoet en willen over een paar maanden gaan samenwonen in Denemarken. We wagen ons aan allerlei hapjes. Gefrituurde bananen in deeg, heerlijke samosas. Ook kopen en roken we tot groot vermaak van het publiek Birmaanse sigaartjes. Voordat we verder varen, moet ik toch echt plassen. Een toilet hebben ze niet..... Ten einde raad loop ik een erf op. Met handen en voeten maak ik duidelijk dat ik gebruik wil maken van hun toilet. De man wijst vriendelijk naar een golfplaten hokje op het terrein. Ik bezoek het meest gruwelijke toilet van al mijn reizen tot nu toe.

We varen naar een dorp waar niet echt iets bijzonders te zien is. Tijd voor lunch en een bezoek aan rijstwijnstokerij. Gevolgd door het bezichtigen van een stoepa en later een weverij. Behalve zijde weven ze ook stoffen van Lotus. Uit de stengels van de lotus halen ze dunne draden die tot een stof worden geweven. Net als bij de zilversmederij staat ik versteld van de van de arbeidsintensieve en langdurige procedures. En dan heb ik het nog niet eens overr de arbeidsomstandigheden. Twaalf uur later meren we weer aanin Nyaungshwe. Op weg naar het hotel hebben Alicja en Filliponos, die eerder een intelligente indruk maakten,toch wat vragen over onze trip. Ze kunnen zich niet voortstellen dat de vissers die wij onderweg zijn tegen gekomen van de visvangst leven. Ook omdat sommige poseren, verrmoeden ze dat de vissers van de overrheid subsidie krijgen om voor ons vermaak de hele dag op het meer te dobberen!!

Dinsdag kan ik iets langer slapen. Al is er van lekker uitslapen nog geen sprake. Om half acht staat de taxichauffeur vooor de deur. Ben erg benieuwd met wie ik vandaag op pad. In de taxi ontmoet ik Jolanda, een Nederlandse van ongeveer mijn leeftijd. Zij heeft een eigen bedrijf gehad als interim projectmanagement. Nu wil zij het over een andere boeg gooien. Ze volgt de opleiding 'stembevrijding'. Tussen twee opleidingsweekenden heeft ze vijf weken vrij en die benut ze met reizen door Myanmar. We kunnen het goed met elkaar vinden en kletsen aan een stuk door. Samen zijn we een beziensaardigheid. Jolanda is erg lang en blond. Regelmatig moeten we op de foto. De grot is de moeite waard. Ongelooflijk de verzameling boeddha's. 's Avonds gaan we samen uit eten en maken de afspraak om elkaar nog eens te ontmoeten. Woensdag is een wachtdag. 's Avonds ga ik met de nachtbus naar Yangon. Ik breng de dag rustig, voornamelijk op een terras typend aan het vorige verhaal, door. Op het terras zit een Amerikaan die duidelijk behoefte heeft aan contact. Hij bemoeit zich met vele gesprekken. Wanneer ik oogcontct maak, ben ik de Sjaak.......... Een oersaaie monoloog over de verschillende soorten boedisme volgt. Gelukkig is het bijna tijd voor mijn bus en kan ik snel afscheid van hem nemen. Op naar de bus. Keurig op tijd word ik opgehaald. Op een andere plek stap ik over op de VIP-bus. Het is inderdaad een comfortabele bus. De stoelen kunnen goed in de ligstand. Ik kan redelijk slapen tijdens de rit die uiteindelijkk ruim elf uur duurt. Al is de snurkende maar vooral hardboerende Birmaanse wel een storend element.