Vrijdagochtend is het bewolkt. Dat neemt niet weg dat ik naar het inderdaad mooie strand ga. Vanaf het strand heb je zicht op de bergen en vier kleine eilanden. Het is rustig en in een strandstoel schrijf ik mijn vorige verhaal. De zon schijnt zo af en toe tussen de wolken door. Ik geniet van de ananasshakes en mag van mezelf alleen springrolls eten. Ik heb mezelf op rantsoenen gezet. Vanavond ga ik een kookcursus volgen. Kom met en lege maag en flinke trek was het advies van de kookjuf! Aan het eind van de middag neem ik afscheid van het strand en de zee. Spring snel onder de douche en rond half zes word ik opgehaald voor de kookcursus. We rijden naar een kleine kookschool gerund door Bunny. Bunny is en vrouw van begin dertig. Vanuit het noorden van Thailand is zij samen met haar man naar Koh Chang verhuisd. Daar is zij kleinschalig begonnen met het opzetten van haar kookschool. Het is nog steeds hard werken maar nu heeft ze een redelijk goed lopende kookschool. Drie keer per dag biedt ze de cursus aan. Sinds een tijdje wonen haar ouders bij haar in. Het zijn arme boeren uit het noorden van Thailand. Het gezin leefde in grote armoede. Haar vader verdiende ongeveer €150,- per jaar. Bunny is blij dat ze de leefomstandigheden van haar ouders heeft kunnen verbeteren. Zij zijn ook een steun voor haar. Zo is het haar vader die, zoals later op de avond zal blijken, de gigantische afwas en andere klusjes doet. Haar moeder helpt met de huishouding en de opvoeding van Bunny's 3-jarig zoontje. Toen hij vier manden oud was, heeft hij gedurende één jaar bij Bunny’s ouders gewoond. Hierdoor kon zij zich richten op haar kookschool. Zij heeft hem één jaar ook niet gezien. Ze is blij met wat ze heeft bereikt en heeft nog veel plannen.
De avondgroep is de meest uitgebreide cursus :-) . Het is een kleine groep. Een jonge vrouw uit het Franssprekende deel van Canada en een Franse vrouw van mijn leeftijd. Bunny spreekt erg goed Engels en weet veel. Ze heeft een goed gevoel voor humor. Dit keer geen markt. Wel uitleg over de ingrediënten. Dan gaan we aan de slag. We beginnen met een pad Thai met garnalen. Wat voorbereidingen en volgens mij in nog geen 20 minuten eten we al. Ook prettig. Meestal eet je al je gemaakte gerechten in één keer op. Wat niet lukt. Vervolgens vertrek je met en overvolle buik en verdwijnt veel eten in de prullenbak. De porties hier zijn ook niet heel groot. Daarna maken we gefrituurde kiphapjes in bladeren die je op ingewikkelde manier moet vouwen. Na ieder gerecht worden de gesprekken persoonlijker. Na vijf hoofdgerechtjes en twee heerlijke toetjes waaronder erg knapperig gefrituurde bananen zit de les rond 23.00 uur er op. Haar man brengt ons naar ‘huis'. Ik slaap heerlijk.
Het eind van de vakantie komt in zicht. Zaterdagochtend koop ik wat eten voor onderweg. Ik heb redelijk snel een taxi. De rit naar de pier had ik korter ingeschat. Tien minuten voor vertrek van de boot kom ik aan. Kan meteen aan boord. Ik ga naar Bangkok. Maandagochtend vroeg reis ik terug naar het koude Nederland. Ik heb de afgelopen verontrustende berichten over de kou en verwachte sneeuw ontvangen. Het is druk in de bus. Naast komt een Canadese vrouw van eind 50, schat ik, naast ze zitten. Ze reist één maand met haar buren. Er zou nog een stel meegaan maar vanwege ziekte zijn die op het laatste moment afgehaakt. Ze ergert zich dood aan het bazige en egoïstische gedrag van de man (haar woorden!). Het onderdanige en volgzame gedrag van de buurvrouw/ vriendin irriteert haar ook mateloos. Hij bepaalt alles, zucht ze. Gelukkig moet ze stoom afblazen en blijft ze niet oeverloos doorzeuren. Ze reizen met de nachttrein en boot naar het eiland Koh Tao en hebben nog een flinke reis voor de boeg. Het lange reizen valt haar tegen. Ze heeft al een beetje genoeg van eilanden en wil iets van het vasteland zien. We kletsen en wisselen dit af met dutjes. Na de plaspauze komt mijn buurvrouw met een gezicht dat op onweer staat de bus instappen. Ze hoorde dé man net aan anderen vertellen dat ze na Koh Tao naar opnieuw een eiland door reizen. Opeens is ze opvallend geïnteresseerd hoe het alleen reizen mij bevalt. Ze overweegt na Koh Tao alleen naar het vasteland door te reizen. Hun reis is net begonnen, ze moeten nog drie weken samen reizen. Wanneer ze bij het treinstation uit stapt, is ze vastberaden; ze gaat alleen reizen naar het vasteland! Rond vijf uur s middags kom ik aan. De hoge luchtvochtigheid is meteen voelbaar, de temperatuur is nu lekker. Ik loop in tien minuten naar mijn guesthouse. ’s Avonds eet ik heerlijk bij de Burger King.
De volgende dag stap ik om negen uur in de bus op weg naar Chatuchak markt. Het is één van de grootste markten ter wereld. Het is gelukkig nog niet zo druk. Er wordt van alles aangeboden. Tweedehands kleding, keukengerei, lampen, ga maar door. Je kan er ook huisdieren kopen. Gelukkig is het nog niet zo druk. Ik wandel door de smalle gangen langs kraampjes. Veel diversiteit in het aanbod is er niet, het aanbod is groot. Het geld brandt in mijn zak. Van uitgegeven, komt weinig. Heel goedkoop is het hier niet en aan afdingen doen ze niet. Na een paar uur slenteren over de markt, vind ik uiteindelijk de metalen waterkan waar ik naar op zoek ben voor de laagste prijs. Eet een massamancurry en neem de bus terug. In de buurt van mijn guesthouse loop ik ook nog over een markt. Het weer is drukkend. Het gaat een beetje regenen. De opfrissende regenbui blijft uit. Doe een dutje, pak rustig mijn rugtas in. Eet nog één keer gemengde groenten met kip. Fris gedoucht check ik om kwart over tien ’s avonds uit. Mijn taxi is er al. Ruim op tijd ben ik op het vliegveld. Kan snel mijn rugtas inchecken. Er is een opstootje… mensen zijn hysterisch en nemen foto’s van een vrouw. Vast en zeker een Aziatische ster! Het ziet er heel grappig uit. De rij voor de paspoortcontrole is eindeloos lang. Ik sta anderhalf uur in de rij. Tijd om hier mijn laatste baths uit te geven, heb ik niet. Boarden is al begonnen en ik kan doorlopen. Voordat ik het weet, stijgen we op. Ruim 15 uur later land ik in Amsterdam. Mijn moeder en Anne halen me op. We drinken een kopje thee en ik vertel over mijn belevenissen. Met de kou valt het mee en de zonnebril kan weer op. Onderweg naar huis doe ik alvast boodschappen. Aan het eind van de middag ben ik thuis. Ook weer lekker. Het lijkt alsof eeuwen ben weggeweest. Wat heb ik weer genoten. Ik glunder terwijl ik een volkoren boterham met kaas eet.

Bedankt voor het meelezen en jullie reacties.
Liefs Marisca