Ik kan het niet geloven....... Nog maar een dag in Bangkok en dan ga ik weer naar Nederland en die vreselijke koude. Dan zit mijn reis er echt op........ Het is me allemaal reuze meegevallen. Ik heb genoten. Van andere vakanties ken ik momenten van heimwee. Die heb ik deze reis niet gehad. Thuis verwachtte ik momenten gevuld van zelfmedelijden te ervaren maar die zijn uitgebleven. In Ayutthaya heb ik bij aankomst kort een dip ervaren. Even was ik 'het belazerd worden' (en dan ook nog in een lelijke stad) zat. De bezoeken aan de tempels hebben veel goed gemaakt.

Maandagochtend vroeg opgestaan. Eerder had ik al geinformeerd naar de reis van Ayutthaya per minibus. Daarvoor was een minimale deelname van 3 personen nodig. But it's just me hielp niet. Van meneer van het reisburo kreeg ik de tip om met regulier vervoer naar Bangkok te gaan. Het busstation ligt op een paar minuten lopen van mijn guesthouse en de bussen vertrekken om de 20 minuten naar Bangkok. Ik ontbijt bij het bekende restaurant, prop de laatste spullen in mijn rugtas (Help, ik heb ruimtegebrek...!) en vertrek naar het busstation. Na 15 minuten vertrekt de bus en betaal ik slechts 50 bath voor het buskaartje. Met alleen lokale bevolking hobbel ik in 1,5 uur naar Bangkok. Ondertussen heb ik via sms contact met Marleen die dan al in Bangkok is aangekomen en op zoek is naar een verblijfplaats. Ik krijg het heerlijke bericht dat zij een kamer heeft gevonden en er ook een voor mij heeft kunnen regelen. Scheelt weer zoeken en het is prettig om een duidelijke plek van bestemming te hebben, heeft deze reis mij geleerd. Ik had verwacht dat ik dichterbij een station van de skytrain uit te komen en verheugde me op een ritje boven de stad. Het eindstation blijkt een een busstation. Ik kan met de bus of met de taxi die hier gecontroleerd "by meter' rijdt. Ik besluit voor het laatste te kiezen. Er onstaat wat commotie omdat mijn Thaise uitspraak dusdanig beroerd schijnt te zijn dat de taxichaffeur geen idee heeft welke straat ik bedoel.... Met wat hulp van collega's en mijn reisgids waar bepaalde straten ook in het Thais worden aangeduidt, komen we er uit. Binnen een half uur sta ik weer op Khao San Road. Ik moet toch even zoeken..... Wandelen met een rugzak in deze minder klamme hitte zorgt er toch voor dat ik na 10 minuten weer aardig begin te zweten. Ik vind mijn guesthouse en Marleen zit daar al op me te wachten. We drinken wat en blijven uiteindelijk bijna twee uur zitten om elkaar bij te praten. In verband met het Chinese Nieuwjaar besluiten we naar Chinatown te gaan. Ik fris me op en hop daar gaan we. Het duurt even maar met de hulp van een uiterst vriendelijke jongeman die met ons meeloopt en ons ondertussen uitvoerig informeert, vinden de ferry's. Met een boot moeten we de rivier oversteken om op een andere boot te stappen. De boot die ons naar Chinatown moet brengen is stampensvol. Voor het instappen moet je al over zeebenen beschikken. Na tocht van een kwartier komen we aanbij Chinatown waar het nog steeds feest is. Helaas geen optochten met draken meer maar een koninginnedag-achtig markt in een van de hoofdstraten waar heel veel plastic troep wordt gekocht. Met mijn voorkeur voor kitsch weet ik twee geweldige ringen te 'scoren'. Veel Thais en Chinezen en weinig toeristen. Na zo'n een twee uur wandelen over de markt zijn wij er wel een beetje klaar mee. Een taxi vinden die op meter rijdt, lukt niet. Na onderhandelen gaan we met de tuktuk weer richting Khao San Road. In die omgeving geniet ik van groene curry met kip en een onduidelijke maar lekkere groente bij een Thais straattentje. Daarna gaan we aan de borrel. Na een paar uur besluiten we ergens anders nog een laatste borrel te drinken. Nadat we ons gesetteld hebben, ontdekken we al snel een invasie van kakkerlakken op het terras. Heel relaxed is het dan niet meer... Dus tijd voor bed.

De volgende dag staat voor Marleen Grand Palace en voor mij nog een na bij gelegen tempel op het programma. Ook bij het ontbijt kletsen we te lang met elkaar en andere toeristen waardoor we begin van de middag pas aankomen bij Grand Palace. Die hysterische drukte herken ik en heeft op Marleen dezelfde uitwerking die het eerder op mij had...... Dit wil zij niet...

We lopen terug richting en worden aangesproken door door twee verkopers van duivenvoer. Een oudere vrouw en een dikke man met roze lipstick die zich t.z.t. zal laten transformeren tot vrouw maar nu nog 'af' is. Er wordt ons duivenvoer in onze handen gedrukt en we proberen het nog te ontwijken maar er is geen ontkomen aan. De man heeft het op mij voorzien, duwt mij meerdere pakjes voer in mijn hand, scheurt een pakje voer open en dwingt mij de duiven te voeren onder het mom 'it's a special Boedhaday'. Om van hem af te zijn gooi het voer richting de vogels terwijl ik niet dol ben op duiven. In mijn paniek raak ik een voorbijganger met losse zaden en nog een gesloten pakje voer vliegt door de lucht. Ineens roept hij and now you pay! Ik kijk hem aan en roep heel hard NO. Hij is onder de indruk en laat mij gaan. Achter mij hoor ik Marleen paniekerig roepen; Mariscaaaaaaaaa! De vrouw blokeert Marleen de weg en eist ook geld. Van een afstand weet ik alleen maar in mijn beste Amsterdams ' rot op' te roepen maar het heeft effect. Ze laat Marleen gaan.

Op naar volgend onderdeel winkelen. Een taxi vinden blijkt deze dag een onmogelijke opgave en bovendien is het echt heel warm vandaag. We laten het idee los en spreken onderling onze maximale prijs af. Met de taxi gaan we naar een mall; MKB. Komen daar aan lopen tien minuten rond en bedenken gelukkig beiden dat dit niets voor ons is. Maken een stop bij de MacDonald om vervolgens het hele onderhandelingscircus met taxi's nogmaals mee te maken. Marleen heeft een adres voor een mall gekregen van iemand tijdens haar reis. In eerste instantie zakt de moed ons in de schoenen. Ik had gehoopt om minimaal met een paar nieuwe gympen, een paar jurkjes thuis te komen. Maar het is voornamelijk erg synthetische (en brandgevaarlijke?) kleding die wordt verkocht. Wel weten we souveniers in te slaan. Na een paar uur rondsjokken zijn we kapot. Terug naar de guesthouse. We stappen in bij de leukste taxichauffeur van deze vakantie (ook hij rijdt niet ' by meter'). Zijn dashboard is een altaar, in de taxi knipperen discolichten en de muziek staat hard. Vanachter een kleedje verschijnt een tv-scherm en kunnen gedurende de rest van de rit karoake'en! Van ons krijgt hij een dikke fooi.

Tja, en dan nu echt de laatste avond hier. Morgennacht maak ik tegen deze tijd aanstalten om richting het vliegveld te gaan.........