In het guesthouse in Bangkok heb ik na het zien van de kamer nog een extra, de laatste nacht, bijgeboekt. Mevrouw vertelde dat zij niet kon verzekeren dat ik in dezelfde kamer kon blijven en dat ik misschien moest verhuizen. Woensdagochtend moest ik inderdaad verhuizen naar een andere kamer. Gelegen op de eerste etage vlakbij receptie en restaurant/cafe.

Na 's avonds nog een keer te hebben gegeten, besloten we nog drankje in het cafe. Om onze vakanties feestelijk af te sluiten kiezen we voor een cocktail. Kletsen we wat met een vriendelijke serveerster. Omdat we één van de laatste gasten zijn vragen we tegen één uur om hoe laat ze gaan sluiten. Oh, no open 24 uur hours roept de vriendelijke serveerster. We hebben haar vanmiddag ook al zien werken en informeren naar haar werktijden. Van drie uur in de middags tot zeven uur in de ochtend antwoordt ze. Rond twee uur laten we de serveerster achter in een leeg cafe, afsprekend om morgenochtend wel 'uit te slapen' om dan echt de allerlaatste souveniers te kopen.

Tegen half vier in de ochtend word ik met een licht katerig gevoel wakker van veel geroezemoes en dronkemansgelal. Zoals jullie iniddels weten, kan ik overal (doorheen) slapen. Maar dit is gewoon herrie.... Ik heb dorst... Drinkwater behoort tot de standaarduitrusting. Voor het slapen gaan, heb ik nog flink wat gedronken. Ik heb nog net dat 'voor het tandenpoetsen-beetje'. Het lukt me niet om in slaap te vallen door het lawaai en tegen half zes besluit ik water te gaan kopen. Trek snel iets aan en stommel naar het cafe. Het is inderdaad een drukte van belang; mensen checken in, er zijn mensen inderdaad goed aan het pimpelen. Hier en daar zitten te er ook nog mensen te eten. Terwijl ik op de centrale trap slaapdronken deze levendigheid in me op sta te nemen. Roept iemand in het typische Thai-Engels; Hey, hellooooo, how are you? In deze menigte zie een Thaise, die aan het eten is, naar me wijzen en zwaaien. Hellooo, remember me? The waitress from Buddha, een hip uitziend cafe waar wij de avond daarvoor op het terras hebben gezeten. Ik herken haar...Omdat ik me realiseer dat een gedeelte van het aanwezig publiek hun blik op mij met dikke slaapogen richt. besluit ik in ieder geval niet op de trap te blijven staan. Ik loop naar beneden en zwaai naar haar. Where are you going? Ja, ik hoop naar dromenland, wil ik terugroepen maar roep zwakjes ondertussen gebarend 'just water..... '. De vriendelijke serveerster staat al naast me. Ik bestel een flesje water om vervolgens een nieuwe poging te wagen. Tegen zes uur slaap ik nog steeds niet terwijl ik hoor dat de gezelligheid niet aan het afnemen is. Met de lange nachtvlucht in het vooruitzicht is,slapen wel prettig. Ik zie geen andere oplossing dan ergens anders te gaan slapen. Marleen heeft een kamer in hetzelfde guesthouse met 2 aparte bedden. Om kwart over zes, gewapend met oogmasker want het is inmiddels al licht, klop ik aan bij haar kamer. Paniekerig roep ik zachtjes haar naam. Gelukkig is ze snel wakker en val ik kort daarna op de rustige derde etage in slaap.

De volgende ochtend (lees: een paar uur later) met de hulp van een kopje koffie bij Starbuck gaan we voor de laatste inkopen. We lopen naar een lokale markt. Van alles wat glimt en felle kleuren heeft lonkt naar me en de baths branden in mijn zak, Ik moet , ook heel vervelend, een kleine reistas kopen om mijn inkopen van deze vakantie te vervoeren. Lunch heerlijk bij straatkraam.

Ga aan begin van de avond rustig met Marleen wat eten en kan me niet voorstellen dat ik over een ruim halve dag thuis zal zijn.

Mijn rugzak staat in de kamer van Marleen die de volgende dag terug gaat naar Nederland. Op haar kamer kan ik nog heerlijk douchen, me omkleden voor de reis en dan ga ik.

Iets over tienen word ik door een paniekerige buschauffeur opgehaald. Ik stap de minibus en groet zoals gewoonlijk. Bijna gelijktijdig hoor ik een vrolijk Hello!. Voor het eerst deze vakantie een ander die groet, wat leuk. Opgewekt neem ik plaats naast de enige vrije plek naast de groetende jongeman. Al snel wisselen we onze reisverhalen uit. Cornelis, net afgestudeerde biochemicus van begin twintig uit Duitsland, is zes weken naar Indonesie en Laos geweest. In Indonesie heeft hij ook zijn broer bezocht die daar woont. Hij heeft alleen gereisd maar had met een aantal vrienden in Bangkok afgesproken en is daar maar een paar dagen geweest, vertelt hij. Het is ook de enige plek waar hij heeft gefeest. Hij heeft nu wel een gigantische kater. We blijken dezelfde vlucht te hebben. Bij de douane worden twee speciale groentensnijders, om typische Thaise 'spaghettislierten' van groenten te kunnen snijden die ik achteloos in mijn souveniertas heb gegooid in beslag genomen. Cornelis en ik komen babbelend die lange wachttijd door. Hij kan leuk vertellen over zijn reis maar ook een ander Bangkok. Zoals de muay thai bokwedstrijd die hij bezocht waarbij veel wordt gegokt en een agressieve maar opzwepende sfeer heerst. Maar ook over de brutale benadering door prostituees op straat.

In het vliegtuig nemen we even afscheid. See you in Amsterdam roept hij om vervolgens een paar rijen achter mij als een blok in slaap te vallen. Ook ik voel mijn slaaptekort. Mijn Blokker (1 euro bak zelfs geloof ik)-nekkussen heeft de finish net niet gehaald en blijkt lek. Ik slaap een paar uurtjes en doezel daarna de vlucht door.

Met Cornelis wandel ik alweer babbelend tot het punt waar onze wegen echt scheiden om dan echt afscheid te nemen, Leuk zo een laatste ontmoeting!

Op Schiphol wacht een bekend gezicht; mijn moeder met winterjas. Ik krijg een hartelijk ontvangst. Thuis ligt een lief welkomskaartje van een vriendin op de deurmat , ik ontvang welkomsberichtjes. De muziek schalt weer door boxen in plaats die vervelende oordopjes die steeds uit mijn oren vallen. De wierook die ze in tempels branden, heb ik in megaverpakking meegenomen, is al aangebroken. Genoten van een broodje kaas maar heb vanavond wel weer rijst gegeten. De foto's staan al op computer. In mijn huis is een reisbom ontploft, Heerlijk.

Ja, het is koud, heel erg koud zelfs en het sneeuwt! Heb er (nog) geen last van zit op mijn Thaise wolk.

Bedankt voor het lezen/meereizen en jullie leuke reacties.

Marisca