Woensdagavond, nadat ik mijn busticket heb opgehaald, ga ik nog even de stad in op zoek naar eten. Het is hier inderdaad erg op Russen gericht. Zelfs de menu's zijn in het Russisch..... Mijn guesthouse heeft geen computer en ik kan geen internetcafe vinden. Ik kan een laptop lenen en schrijf weer eens een verhaal (Nee Trangh).

De volgende ochtend vertrek ik alweer vroeg richting het busstation. In de straat van mijn guesthouse is een uitvaart. In Hoi An had eerder een stoet gezien waarvan ik in eerste instantie dacht dat het een religieuze optocht betrof. Een feestelijk uitziende koets vooraf gegaan door een busje met heel veel bloemen en muziek. In de koets de kist met daar om heen rouwenden in het wit met allemaal een witte hoofdband om. Vandaag zie ik opnieuw veel mensen in het wit en staat een versierde bus te wachten.

Op het busstation is het een onduidelijke drukte van belang. Om de haverklap worden anderen en ik gemaand op te schuiven om plaats te maken voor een binnenkomende bus. In de bus maak een praatje met een Duitser die de verjaardag van een vriend hier heeft gevierd en er een paar dagen vakantie aan vastplak. Al snel wordt hem gevraagd om elders te zitten. Ook ik moet elders gaan zitten, naast een onrustige Aziatische die breed uit de krant leest maar wel zo lief is om mij om de haverklap een koekje, snoepje of iets dergelijks aan te bieden.Slechts een kwartier later dan gepland rijden we Nha Trang uit.

De reis verloopt voorspoedig. Na een stop rijden we de bergen en daarna de wolken in. Gelukkig niet voor lang. Dan verschijnt de zon. Ik geniet van het uitzicht maar Aziaten houden niet van de zon en al snel zit ik in een geblindeerde bus. Binnen vier uur ben ik in Dalat. Een stralende lucht en het vestje kan uit. Ik neem taxi naar een hotel waar ik hoop dat ze plek voor me hebben. Van de taxichauffeur begrijp ik dat ik in de goede tijd ben gekomen. Zoals ik ook van Carien en Mieke heb begrepen, kan het hier koud en heel erg veel regenen. Nu is het droge seizoen, zo'n 25 graden en een stralend blauwe lucht. De, rand van de, stad doet erg Frans aan. Het hotel heeft plek, een kamer op de derde verdieping met een geweldig uitzicht over de stad. Snel ga ik de stad in. Slenter wat rond, bezoek de markt. Ga op tijd slapen.

Vandaag sta ik rustig op, ontbijt heerlijk en dan ga ik op pad met een Easy Rider. Ik ga een toer maken in de omgeving van Dalat. Easy Riders zijn gidsen die toers in de omgeving, of verder aanbieden. Ik ontmoet 'Ted', de meeste Vietnamezen hebben voor toeristen ook een Engelse naam, een oudere man die veel over de omgeving kan vertellen. De eerste stop is een gigantische gouden Boedha. Hij geeft veel aanvullende informatie. Zo vertelt hij dat mensen brieven in de klok hangen. Wanneer de klok wordt geluid ontvangt Boedha hun boodschap. Daarna rijden we de stad uit . Dalat en omgeving is een gebied waar veel fruit, groente en bloemen vandaan komt. Daarnaast verbouwen ze er ook heel veel koffie. Veel koffieplanten staan in bloei en verspreiden een heerlijke jasmijngeur. We rijden door de bergen waar granieten rotsblokken handmatig tot stenen worden verwerkt. Ted stopt en met verbazing kijk ik hoe de mannen met precieze en slechts een ijzeren pen en een stevige hamer de blokken in vierkante stenen slaan. De weg is rood bauxietzand. Gelukkig is het droog, zegt Ted. In tijden van regen zijn de wegen vrijwel onbegaanbaar.

De volgende stop is opnieuw een tempel en weer een gigantische Boedha. Een gezellig dikke lachende dit keer. In de tempel staan grote beelden van vrouwelijke boedha's die Hindoeistisch aandoen. Bij de tempel is een gigantische waterval. We kunnen deze van nog dichterbij bekijken maar moeten daarvoor over krakkemikkige bruggetjes en hele enge smalle paadjes afdalen. Ik begin heel stoer maar dan wint de hoogtevrees en keer ik terug. Ik lunch met een heerlijke visje en een koolsoep. Bezoek een zijde-fabriek. Dan keren we weer terug richting Dalat. Daar bezoek ik het zomerpaleis van de laatste koning. Een 'modern' artdeco paleis. Met voornamelijk Aziatische bezoekers die zich uitgelaten in kleding van de keizer hullen en zich op een troon laten portreteren.........

We rijden langs oude villa's waarvan een groot deel slecht worden onderhouden. Degene die wel in goede staat zijn, worden gebruikt als dure resorts of door leden van de communistische partij voor zowel partij als privedoeleinden. Het is duidelijk dat Ted geen voorstander van deze partij is. Bij onze laatste stop maakt hij zich boos dat de communistische vlag op dezelfde hoogte als de Vietnamese vlag op het gebouw wapert. In het station, wat niet in gebruik is, staan nog twee oude locomotieven. Ik wil wat foto's maken maar moet wachten op een groep Aziaten die een hele uitgebreide fotosessie houden. Meerdere mensen willen foto's maken maar dat lijkt ze niet te deren. Wanneer een derde de locomtief op wil klimmen moet ik ingrijpen. No enough, we are waiting. Het heeft effect. Het hele gezelschap verlaat meteen het station. Moe maar voldaan zet Ted mij af bij het hotel.

Morgenochtend vertrek ik naar Saigon als tussenstop om zondagochtend vroeg naar Phu Qouc te vliegen. Ook een lekker vooruitzicht een paar dagen lekker luieren op het strand.