Dinsdagochtend doe ik rustig aan. 's Middags heb ik met Ryan afgesproken. Samen met Mr. Han gaan we op pad. We rijden in zijn tuktuk de stad uit. Het doet me erg aan Suriname denken. Veel zandwegen, huizen op palen. De eerste stop is bij een familiebedrijf waar ze rijstvellen voor loempia's maken. De procedure oogt primitief. De rijst wordt geweekt in water, fijngemalen, gedroogd en van de rijstebloem wordt een papje gemaakt. Daar wordt vervolgens de ronde loempiavellen van gestoomd die in de zon drogen. De vogels (doodgewone mussen) vliegen af en aan om te goed smullen van de loempiavellen. We eten wat loempia's. Vooral de verse zijn erg lekker. Dan gaan we naar een tempel. Het gaat om de ruïne van een oude tempel en een nieuwe tempel. Na drie dagen Angkor Wat geloof ik het wel..... Een 'fabriek' waar vispasta wordt gemaakt, is de volgende stop. We rijden dan naar een familie die rieten matten weeft. Ook dit gaat op een zeer ouderwetse en arbeidsintensieve manier. Ik maak een ommetje en ben gefascineerd door de halsversiering van de koeien. Koeien laten zich trouwens niet makkelijk fotograferen. Onderweg maakt Mr. Han een stop bij een kraam waar ze sticky rice gekookt in cocosmelk met banaan in bananenblad verkopen. Echt heel lekker. Een variant op dit gerecht, zonder banaan en in bamboe vind ik minder lekker. Gelukkig vind Ryan het wel lekker. De volgende stop is een minder vrolijke: een monument voor de slachtoffers van de rode khmer in dit gebied. Mr. Han komt ook uit deze omgeving en hij is de enige overlevende uit zijn gezin. Hij was achttien jaar oud en kan zich de gruwelijkheden van het regime nog levendig herinneren. Opvallend is hoe vergevingsgezind hij is. Ik ben een periode erg boos geweest maar na verloop van tijd moest ik de woede loslaten. Ook voor onze kinderen is het niet goed wanneer wij boos blijven, licht hij toe. De laatste stop is een kindertehuis, ook buiten de stad. Er wonen dertig kinderen met slechts één huismoeder, zoals zij het noemen. We ontmoeten Elliot, een Franse stagiairestagiair. De meeste kinderen zijn weeskinderen waarvan de ouders aan HIV zijn overleden. Het andere deel bestaat uit kinderen die zijn achtergelaten door hun ouders die in Thailand zijn gaan werken. Eén van de oudere jongens spreekt goed Engels en geeft ons een rondleiding. Ze proberen zelfvoorzienend te zijn en verbouwen eigen groenten. Hoewel erg veel initiatieven zijn, komen ze niet echt van de grond. Op het terrein zijn ze begonnen met het bouwen van een guesthouse. Door gebrek aan financiële middelen ligt dit project stil. Ze hebben ook een school op het terrein. De computers zijn sterk verouderd en de meeste werken niet. De juf heeft het heel druk en op dit moment geen tijd om ook in het kindertehuis les te geven. Hetzelfde geldt voor de muzieklessen. Ook het houtbewerkingslokaal is buiten gebruik. Daar werden diverse voorwerpen gemaakt maar helaas blijven de orders uit. Ook Ryan is onder de indruk. We zijn er allebei stil van.

' s Avonds gaan we samen wat eten. Ryan vertrekt morgenavond naar Phnom Penh. Ik heb morgenochtend een kookcursus.

De volgende ochtend ben ik, met lege maag, present. Het is een kleine groep, drie mensen. We beginnen met een bezoek aan de markt. Ik kan geen genoeg krijgen van markten. De levendigheid, alle geuren, kleuren, gebruiken zoals het persen van een cocosnoot voor verse cocosmelk die je in een plastic zakje meekrijgt. De docent is een keurige cambodjaanse heer met een duidelijke passie voor koken. We maken een visamok (yeah!), Lok Lak een ander traditioneel cambodjaans gerecht, gefrituurde springrolls en als nagerecht warme banaan gekookt in topiaca (zetmeel zonder enige smaak). Met smaak eet ik alles op. De Amok heeft net teveel vispasta naar mijn smaak maar dat kan ik thuis aanpassen. Met een overvolle buik loop ik terug naar mijn hotel en moet een uur liggen om al het eten te verwerken. De middag breng ik, intern vloekend, door achter de computer om eindelijk de vele foto's op mijn blog te plaatsen. Zonder succes. Doe inkopen voor de lange busreis van morgen en eet een heerlijke wienerschnitzel met patat in een leuk tentje waar ik vaker ben geweest. Maak een praatje met de eigenaresse. Zij geeft mij het advies om onderweg niets te eten. Daar wordt je ziek van. Ik krijg een watermeloen mee. Neem afscheid van Ryan die beloofd om mij volgend jaar in Amsterdam, wanneer hij door Europa gaat reizen, te bezoeken.