Vrijdagmiddag hang ik rustig in mijn hangmat wachtend op de minibus die mij komt halen voor de reis naar PP. De bus naar Phnom Penh vertrekt om half twee en om half twee lig ik nog steeds te wachten in mijn hangmat. Nu ben ik gewend aan de Aziatische tijden maar ik loop toch even naar Chris, eigenaar. Hij heeft al gebeld, de minibus is onderweg. Een paar minuten later komt de bus het terrein op rijden. Ik neem hartelijk afscheid van Chris en zijn vrouw Naomi en stap in. We rijden weg. Na nog geen twee meter voel ik een harde klap gevolgd door een sissend geluid. De chauffeur heeft een muurtje over het hoofd gezien?! Behalve ee flinke deuk heeft de minibus ook een lekke band. De tijd begint te dringen. Chris rijdt de chauffeur en ik naar de bushalte en de bus is al weg. De chauffeur moet mee ook naar PP. Bij het vertrekpunt zie ik voor het eerst paniek bij cambodjanen. Hij rent naar binnen, krijgt een pets van een vrouw en stapt, met een tas, weer in de auto van Chris. Gelukkig heeft hij connecties. We rijden verder en aan de kant van de weg staat de bus op ons te wachten.
De reis naar PP is korter dan op de heenreis. In de stad is het verkeer, ook vanwege de spits, een ramp. In tegenstelling tot andere plaatsen waar ik ben geweest, heb je hier heel veel auto's. Vooral grote, hele dure auto's zoals Lexus zijn populair. Tegen half zes ben ik bij het eindpunt. Niet bij het busstation maar een totaal andere plek. Tuktuk vraagt woekerprijzen. Met moeite kan ik één dollar afdingen. Na een simpel hutje trakteer ik mezelf op een wat luxer verblijf. Ik ben erg blij met mijn keuze. De ligging is goed, zwembad aanwezig en voor het eerst sinds twee weken weer douchen met warm water. Omdat het al donker is, maak ik het mezelf makkelijk en eet ik in het, saaie, restaurant van het hotel. Er is wel een verjaardag, de enige andere gasten in het restaurant, en ik krijg een stuk taart met een raar chemisch goedje wat voor slagroom door moet gaan.
Zaterdag ben ik rond tien bij het koninklijk paleis. Ik ben niet goed geinformeerd en heb niet gelezen in mijn reisgids en het paleis is tussen elf uur en twee uur gesloten. Vanaf tien uur laten ze geen bezoekers meer toe. Dan maar het volgende onderdeel; de markt om souvenirs in te slaan. Sluit een dagdeal met tuktukchauffeur Mr. Black. Hij spreekt goed Engels en later blijkt dat hij een versierder is. Hij wil met me uit. Eerst naar een bruiloft de volgende dag of anders dansen vanavond. Sla zijn aanbod vriendelijk af. Op de Russische markt sla Ik mijn slag. Koop twee jurkjes voor mezelf en souvenirs. 's Middags opnieuw naar koninklijk paleis wat ik een grote tegenvaller vind. Het is een groot complex maar je mag nergens in. 's Avonds ga ik weer eten voor een goed doel. Opnieuw een stagerestaurant voor kansarme kinderen. Gelukkig niet zo chique maar voor cambodjaanse begrippen wel aan de prijzige kant. Het eten is westers en echt heel lekker vind ik het niet. Lekker vroeg lig ik in mijn bed.
Zondagochtend begin ik lekker lui. Na het ontbijt duik ik weer mijn bed in om nog wat de lezen en naar die oh zo komische Aziatische videoclips te kijken. Dan is het weer tijd voor cultuur. Ik bezoek het nationaal museum. Aan het eind van de middag heb ik afgesproken met Charlie een Fransman die ik in Battambang heb ontmoet en die in PP woont. Van hem krijg ik een duizelingwekkend aantal tips van dingen die ik kan bezoeken. We gaan samen wat eten en bezoeken een café. Grappig om met iemand die hier woont op stap te zijn en achter op de scooter door de stad te rijden.
Maandagochtend krijg ik letterlijk mijn ogen niet open. Ze zien vastgeplakt. PP is een erg stoffige stad met veel bouwwerkzaamheden. Mijn ogen zijn dat niet blij mee en zijn ontzettend rood. Ik zie er z'n zachts gezegd eng uit! Vandaag maar de hele dag mijn zonnebril op houden. Het is een volle dag. Eerst naar de Killing fields wat één uur rijden buiten PP ligt. De weg er naar toe is vanwege de onverharde weg langs een lelijk buitengebied.

De Killings field is een 'mooie' plek en heeft een serene rust. Kort na de bevrijding is het vernietigingskamp gesloopt maar de verhalen op mijn audiosetzijn erg indrukwekkend . Wat een vreselijk regime en wat een verschrikkelijke ervaringen hebben mensen meegemaakt voordat zij op dezeplek een nare dood stierven. Beduusd stap ik weer in de tuktuk. Bezoek de tempel Wat Phnom maar zit toch en beetje aan mijn tempeltax. Geniet wel van de apen die er rondlopen. Aan het eind van middag heb ik een afspraak met Katherina, die voor haar terugreis in hetzelfde hotel, nota bene in de kamer naast die van mij, logeert. We gaan naar het olympisch stadion. Van Charlie heb ik de tip gekregen om daar tegen vijf uur te gaan kijken naar sportende cambodjanen. Het is een gezellige drukte. Mensen doen aan fitness, voetballen, hardlopen. Katherina en ik worden er helemaal vrolijk van. We gaan samen wat eten. Omdat zij om drie uur in ochtend moeten opstaan voor haar vlucht naar huis, maken we het niet laat.
Dinsdagochtend, de dag van mijn vertrek heb ik een ontbijt afspraak met Sue en Paula, Twee van de Australische vrouwen die ik al een paar keer onderweg heb ontmoet. Ook dit is weer een gezellig samenzijn. Wat een leuke afsluiting: de ontmoetingen met bekende mensen van de afgelopen dagen. Bezoek de centrale markt voor de laatste inkopen. Mijn slippers zijn versleten dus die hoef ik niet in te pakken (jammer vond ze erg leuk). Hoewel ik uit kijk naar het weerzien met familie en vrienden, de lente die in Nederland is begonnen, neem ik met pijn in mijn hart afscheid van Cambodja. Wat heb ik genoten!!!
Nu ben ik weer waar het vijf weken geleden begon Bangkok, het vliegveld. Moet vier uur wachten op mijn aansluiting (heb nog anderhalf uur te gaan) en dan in het vliegtuig naar Amsterdam......