Zondag de dag van vertrek. Toch wat nerveus vertrek ik richting Schiphol om daar er achter te komen dat ik mijn vest thuis ben vergeten. In de haast koop ik een te grote trui die mij de rest van de reis warm houdt. Ik neem afscheid van mijn moeder. De reis verloopt voorspoedig.... Amsterdam-Doha....anderhalf uur wachten. Vervolgens Doha-Bangkok, een lange rij om het land binnen te komen, een taxirit, een snelle douche en ik loop op Koh sanroad. Omdat ik te lui ben om ver te lopen, eet ik een rode curry in een toeristisch restaurant en raak aan de praat. Eerst met de Noorse Jonas die hier vooral is om te feesten en heel dronken te worden. Later met de Canadese Leona en Jim die net uit Myanmar komen. Zij zijn superenthousiast wat mijn reisvreugde verhoogt. Krijg nog een aantal tips. Tegen negen uur is het echt tijd voor mijn bed.

De volgende dag sta ik alweer vroeg op voor het volgende deel van de reis. Een taxi vond ik te duur dus ga ik met een minibus naar het vliegveld. De bus is er niet op tijd dus overleg ik met de receptioniste. Zij belt naar het bedrijf en niet lang daarna komt een hele chagerijnige Thaise mij op de scooter ophalen. Ze scheurt door het verkeer om mij een paar straten verder bij de minibus af te leveren.

Ondanks dat ik deels met het vliegtuig reis, duurt het toch zo een 9 uur voordat ik op Koh Phangan ben.

Ik heb met Thomas afgesproken op de pier. Thomas is geen held en had al eerder verteld dat hij s avonds niet durft te rijden op de scooter. Omdat het al schemert, vermoed ik dat hij de rit niet aandurft. Ik vind snel een motortaxi, klets 50 bath af van de ritprijs en daar ga ik! Ik hou van het onbekende tijdens de vakanties maar van alles herkennen en weten waar je bent, is ook heel fijn. Bij aankomst in mijn guesthouse doet de wifi het meteen. Yes wifi same same lacht mevrouw. Ik heb ook een bericht vanThomas. Hij is mij een uur te vroeg komen opphalen. Miss Jones we are you? Everybody at the bar is worried (Thomas houdt wel van eeen drankje en van drama). Ik whatsapp terug dat ik er zo aan kom. Wanneer ik arriveer staat een eng oranje drankje op me te wachten en een vrolijke Thomas.

De paar dagen Koh Phangan staan in het teken van bijkomen, lezen, eten, zwemmen en kletsen. Thomas logeert in een luxer oord dan ik. Ook vlakbij het strand maar dan met bamboo overkappingen waar je heerlijk in de schaduw kunt liggen. We kletsen en lachen veel. Rond het middaguur roept hij steevast; It is wine o'clock!

Met een aantal mensen die ik heb ontmoet, ga ik naar een pre full moonparty. Leuk een avondje dansen op het strand.

Ik heb een nieuw mobieltje die je heel modern met je vingerafdruk ontgrendelt. Na lang dobberen in de zee blijkt mijn vingerafdruk onherkenbaar. Mijn backupwachtwoord heb ik niet goed onthouden en mijn telefoon is totaal vergrendeld. Een ontgrendelcode is naar mijn mailadres verstuurd. Gelukkig heb ik een tablet bij me. Wanneer ik wil inloggen, krijg ik het volgende bericht.... u logt in op een onbekend apparaat vanaf een onbekende locatie. Om uw veilgheid/privacy te garanderen, sturen wij een verificatiecode per sms naar uw mobiel.......Help ik zit in de problemen..... Resetten brengt mij dieper in de problemen. Gelukkig weet ik dat mijn moeder vandaag naar mijn huis gaat. Ik heb een oud mobieltje bij me met een Thaise simkaart. Ik kan mijn moeder bellen om mijn geheime wachtwoordenboekje op te halen. Anderhalve dag gedoe met accounts, wachtwoorden maar vooral belemmerende controles ben ik weer redelijk bereikbaar. Wel ben ik mijn telefoonnummers kwijt (vriendelijk verzoek aan vrienden/familie: kun je mij svp een whatsapp sturen dan heb ik je nummer weer).

Vorig jaar kon ik het goed vinden met Gea, een Nederlandse serveerster die hier al jaren woont en werkt. Via Facebook hebben we contact gehouden en op zaterdag spreken we af. Erg leuk om bij te kletsen, op de motor rond te rijden en zelfs naar haar huis te gaan. Ze woont wat afgelegen in een bossig gebied. Het ziet er prachtig uit maar wel wat primitieve omstandigheden. Geen stromend water, alleen regenwater die in vaten wordt opgeslagen. Wel stroom. De omgeving is prachtig en ze heeft veel privacy. Met haar honden en kat maken we een wandeling door het bos. Gea maakt sieraden en ik krijg een voetsieraad van haar cadeau.

Zateragavond was de planning om met Thomas uit eten te gaan. Hij heeft een tafel gereserveerd in een restaurant met live muziek in de stad. Ik voel me niet helemaal 100% en morgen, zondagochtend, moet ik redelijk vroeg een boot halen. Gelukkig is hij ook niet helemaal in topvorm en hij zegt de reservering af. Een licht soepje en een gemberthee is mijn alternatieve menu. Ben wel op tijd op mijn kamer om rustig mijn tas in te pakken en op tijd te gaan slapen.

Zondagochtend word ik liefdevol uitgezwaaid door Thomas. Hij wilde mij wegbrengen naar de pier maar een scooterrit met mij én mijn rugtas vind hij te eng. Op een volle boot waar ik met moeite een stoel heb weten te bemachtigen, schrijf ik het laatste deel van dit verhaal. Even niets doen was lekker maar ik kijk erg uit naar Myanmar en het rondreizen. Ik slaap nog een nachtje in Bangkok en morgen vlieg ik naar Mandalay :-)