Donderdagochtend gaat vroeg de wekker. Om half zes word ik bij het ontbijt verwacht. Om zes uur zwaait het hele gezin ons uit. Ik reis samen met een ouder Frans echtpaar. Van het hotel krijgen we allemaal een tasje met lekkers mee. Echt heel lief en voelt een beetje alsof ik op schoolreis ga. Na een rit van een half uur komen we aan bij de boot. De stoelen zijn comfortabel maar het is nog koud. Gelukkig hebben ze dekentjes. Ik klets even met een Engelse vrouw die een dag eerder een foto van mij heeft gemaakt bij het Koninlijk paleis. Wanneer we Mandalay uitvaren, heb ik mooi zicht op de heuvels en tempels. Al snel verandert het landschap. De rivier is heel breed maar door de lage waterstand zijn de zandbanken goed zichtbaar. Ik heb het idee dat ik door de woestijn vaar. Al snel krijg ik een papieren doos met daarin mijn ontbijt; een eitje, croisssant en wat fruit. Het vroege tijdstip en het monotome geronk van de motor maakt dat ik een groot gedeelte van de tocht heerlijk slaap. Dit wissel ik af met genieten van de zon en gesprekjes met deze en gene. Zo een negen uur later komen we aan in Bangan. We meren aan en geen aanlegsteiger te bekennen.....terwijl we toch nog een stuk water moeten overbruggen. Wel is het een drukte van belang bij onze aanlegplaats. Ik zie dat een plank die slechts één voet breed is, wordt neergelegd, in een toch wat steile afdaling, naast andere plank die verbinding maakt met het vaste land. Twee mannen houden een lange bamboostok vast die als reling moet dienen. Als een niet zo getalenteerde koorddanser balanceer ik met mijn rugtas over de plank. Ik weet niet wat ik dit keer mee sleep maaar mijn tas is zo een drie kilo zwaarder dan tijdens vorige reizen. Droog bereik ik het vaste land en zie al snel een meneer staan met een bordje met mijn naam erop. Dat is een verrassing, mijn guesthouse komt me ophalen. Voordat ik Bagan in mag, moet ik een bedrag van zo'n €20,- toeristenbelasting betalen. Snel ben ik in mijn guesthouse. Krijg een kopje thee en wat zoetigheden. Rommel wat en installeer mezelf in mijn tijdelijke verblijf.

Het Birmaanse eten valt erg tegen. Vanavond besluit ik westers te eten. Italiaans wordt het. Op zich ook spannend...... Ik zit net wanneer een man vraagt of hij bij mag zitten.Ridder, een Venuzulaan die al jaren in de VS woont en Engels met het typische Spaanse accent spreekt. Ridder reist veel en in hoog tempo. Hij is twee weken onderweg, heeft de Filippijnen, Cambodja en nu dan Myanmar bezocht. Ridder praat veel en alleen over zichzelf. Ik hoor over de vele arbeidsconflicten die hij heeft, hoe onmisbaar hij voor zijn werkgever is, al het vrijwilligerswerk dat hij doet, enzovoort, enzovoort. Morgen is zijn laatste dag in Bagan. Hij wil iets afspreken om samen tempels te gaan bekijken. Zijn verzoek sla ik vriendelijk af.

Vrijdag kom ik wat traag op gang maar nog voor elf uur zit ik op mijn e-bike. Ding heeft iets weg van een miniscooter. Niet bepaald mijn favoriete vervoersmiddel. Het is een beetje wennen. Het wegdek is slecht met veel gaten en een vaak onduidelijke overgang met naast gelegen zandpaden. Dit maakt dat ik moet opletten en heb toch wat weinig oog voor de omgeving heb. Maar dit mag de pret niet drukkken. Bezoek veel tempels, maak af en toe een kletspraatje met mensen die ik op de op de boot heb ontmoet. Zoals de moeder en dochter die in het duitssprekend gedeelte van Belgie wonen. Ik bezoek een rijk gedecoreerde pagode en word bij de ingang al aangesproken door een Birmaanse vrouw. Ze neemt me mee naar haar haar kraam of ik iets wil kopen? Ze hangt me veel kettingen om en prijst heel fanatiek haar waar aan. Makkelijk kom ik niet van haar af. Wanneer ik eindelik naar de pagoda kan gaan. Zie ik nog net vanuit mijn ooghoeken dat ze mijn schoenen bij haar kraam neerzet. Ik loop terug. Ik let op jouw schoenen en wanneer je terug komt koop ie iets, legt ze in gebrekkig engels uit. Daar heb ik geen zin in. Dus neem ik mijn schoenen mee. Na het bezoeken van de tempel, neem ik eeen andere uitgang zodat ik niet langs haar kraam hoef te lopen. Wanneer ik buiten mijn schoenen aantrekt word ik verraden door andere verkoopsters. De fanatieke verkoopster komt, met een handlangster achter zich aan, op me afrennen. Voordat ik het weet, ligt er opnieuw allerlei koopwaar op mijn been en blijft ze tot vervelends aan toe haar waar aanprijzen. Met nee neemt ze geen genoegen. Inmiddels hoef ik nog maar 1/4 van de vraagprijs te betalen.Boos worden heeft hier totaal geen zin, dat zien zij als gezichtsverlies. Om van haar af te komen koop ik een ketting en besluit niet meer uit vriendelijkheid naar iemand's kraam te gaan kijken. 's Avonds eet ik een Indiaase curry. Vooral het brood, chapati is erg lekker.

Zaterdag staan opnieuw tempels op het programma. Dit keer zonder e-bike maar een ouderwets paard en wagen. De eigenaresse van mijn guesthouse heeft een hoog moedergehalte. Net voordat ik wil gaan ontbijten, komt ze al aankloppen. Breakfast! Ik heb niet heel veel trek. Een paar mensen zijn ziek in haar guesthouse en ongerust maar heel lief komt ze vragen of ik in orde ben. Rond half tien stap ik in mijn koets. De gids wiens naam ik alweer ben vergeten, rijd me langs vele tempels. Ondanks dat de tempels niet meer in gebruik zijn, moet je nog steeds je schoenen uitdoen. Bij een van de tempels raak ik in gesprek met een aantal Birmaanse jongetjes, type straatschoffies. Ze vragen of ik euro's heb. Ze verzamelen biljetten in vreemde valuata's. Vol trots laten ze mij hun verzameling zien. Wat me het meeste verbaasd zijn de biljetten uit Saudie Arabie. De stilste van het stel observeert me....... I like your hair..... it is.. met zijn vinger maakt hij een krulbeweging. Wanna change head? Denkbeeldig haalt hij een mes te voorschijn en snijd zijn hoofd eraf. Ik snijd mijn hoofd eraf en we ruilen. Onbetaalbaar zo een moment.

Tijd voor de lunch. Eindelijk lekker eten. Kip met gember.

Bij een van de tempels word ik weer flink in de make-up gezet. Ik schrik van mijn aanblik, lijk op Pipo de clown vind ik zelf. Maar ook deze middag mag ik een paar keer op de foto met Birmanen omdat mijn make-up zo mooi is. Aan het eind van de middag is het tijd voor de zonsondergang. Op mijn verzoek gaan we wel naar een tempel waar het niet zo druk is. Want toeristisch is Bagan wel. Op weg naar de tempel waar ik de zonsondergang mag gaan aanschouwen, worden we aangesproken door een Engelse vrouw die op haar fiets ploetert door het zand. Of we weten hoe we bij de tempel komen. Follow us! Eenmaal aangekomen, geef ik haar een compliment. Dapper hoor op de fiets over deze zanderige wegen. Ik zou het eerder stom noemen, het is niet te doen. Morgen huur ik een e-bike. Mijn zoon zal blij zijn met dit verhaal. Hij zegt vaak 'you should act your age not your shoesize'. Samen klimmen we de tempel op en vinden een plekje. Het is redelijk hoog. Maar er is niets van een muurtje of een of andere omheining. Het uitzicht is fantastisch. Ik klets nog vrolijk maar voel dat ik dit helemaal niet leuk vind. Begin te piepen over mijn hoogtevrees, voel mijn knieen zwak worden, mijn hart gaat sneller kloppen en ik word toch een beetje raar in mijn hoofd. Have to go hoor ik mezelf roepen. Heb je hulp nodig vraagt de Engelse nog heel lief. Ben teveel in paniek om antwoord te geven. Get down on your bum roept ze nog. Dat is de enige mogelijkheid die ik heb. Twee etages later, een trap op je billen afdalen duurt even, ben ik wat kalmer. Het is wel zonde om dit moment te missen. Deze etage is breder en heeft een laag muurtje. Na tien minuten durf ik het zelfs aan om nog een etage hoger te klimmen. Wanneer ik zit, is het goed te doen. Geniet van een prachtige zonsondergang.

Zondag is de dag van rust. Geen tempels. Bezoek de plaatselijke markt, trakteer mezelf op een nep longhy en een backpackersbroek. Wandel langs de rivier. Birmanen zijn ontzettend vriendelijk. Ik maak een praatje met eeen oudere man. Hij spreekt erg goed Engels. Hij is missionaris geweest en gaf Engelse les. De twee meisjes die hem vergezellen zijn zijn kleindochters. Wanneer ik vraag of ik een foto mag maken, poseren ze statig. Ik lunch en kom tot de ontdekking dat ik vanwege mijn uitgaven op de markt niet genoeg geld bij me heb. Dat is geen probleem. Ik mag het later betalen. Doe een middagdutje en ga 's avonds eten in hetzelfde restaurant. Had eerder die middag al jaloers gekeken naar een hamburger die iemand at. Het is heel druk en ik moet even wachten. Later vraagt een jongeman of hij mag aanschuiven. Daniel, een Engelsman die voor onbepaalde tijd op reis. Later raken we in gesprek met een stel die naast ons zit. De fabriek waar zij werkten is gesloten. Van de ontvangen afkoopsom reizen ze vier maanden door Azie. Het is erg gezellig en wordt later dan gepland.