Maandag vertrek ik redelijk vroeg naar Kalaw. Op advies van de vrouw van mijn guesthouse heb ik een stoel in een mini-bus geboekt. Iets over acht komt de bus mij ophalen. Ik word uitgezwaaid door twee medewerkers. Nog voordat ik kan instappen, gaat er iets mis. Er blijkt iemand op mijn stoel te zitten. Een van de medewerkster gaat met ze overleggen. De reactie van de Italiaanse vrouw die op 'mijn' plek zit is opvallend. Heel agressief gilt ze alleen maar No. Tot mijn verbazing zie ik de vriendelijke blik van de Birmaanse vrouwen veranderen...... Hun ogen spuwen vuur, ze beginnen beide te schreeuwen. De Italianen, het blijkt een stel te zijn, schreeuwen nog harder. Ik probeer de boel nog te sussen door aan te bieden op een andere plek te gaan ziten. De Birmaanse houdt me tegen. Een hoop commotie volgt. De Italianen wijken niet. Uiteindelijk kan ik naast de chauffeur plaatsnemen. Het is een hobbelige rit. Een minibus is toch niet zo geweldig idee. Volgende busreis wordt toch een gewone bus. Eerder dan verwacht, kom ik aan in Kalaw. Tegen drie uur ben ik er. Volgens mijn guesthouse in Bagan zou ik voor de deur van mijn nieuwe verblijf worden afgezet. Helaas moet ik vanaf het busstation zelf vervoer naar mijn guesthouse vinden. De motortaxi 's bieden zich aan. Voor €0,70 rijd ik naar mijn verblijf, hoog in de bergen. Ik ben blij verrast. Het is een ontzettend mooi en kleinschalige complex. Ik heb mijn eigen huisje in een prachtige tuin. Het huisje/mijn kamer is ook nog eens leuk ingericht. Mark, de eigenaar is een Belg die hier alweer enige tijd woont en getrouwd is met een Birmaanse. De rest van de middag geniet ik van het zonnetje. Mark en de trottergids had me er voor gewaarschuwd...... het kan hier 's avonds en 's ochtends flink koud zijn. Dat klopt. Het complex ligt nog al afgelegen. Gelukkig doen ze hier ook aan maaltijden bezorgen en in de gemeenschappelijke ruimte brandt eeen houtkachel. Ik bestel een kip sweet 'n sour die ik opnieuw niet lekker vind, erg veel sour. Maar het is er heerlijk warm. Ik klets met een Noors echtpaar die ook de warmte komen opzoeken. De nacht is echt koud. Gelukkig heb ik een flinke stapel extra dekens om mij warm te houden.

De volgende ochtend geniet ik van een heerlijk ontbijt, smokkel een extra plak bananenbrood mee. Maak een wandeling naar het dorp, onderweg kom ik de vrolijke dorpsgek tegen. De meeste toeristen komen naar Kalaw om van hier uit de 3-daagse trekking naar het Inlemeer te lopen. Dat past niet in mijn reisschema. Ik heb gelezen dat je ook één dag een gedeelte van de route kan lopen. Daar heb ik mijn zinnen op gezet. Ik ga langs eeen aantal bureaus...... zonder succes. De meeste (lees iedereen) loopt de 3-daagse tocht. Er is geen animo voor een één-daagse trekking. Ik voel erg weinig voor om zo een zeven uuur alleen met een gids te wandelen en dan hebben we nog niet eens over het prijskaartje. Dan maar eten. In de buurt zit een Nepalees restaurant, met een goede recensies. Ik loop er naar toe en op het terras zie ik iemand driftig naar me zwaaien. Het zijn Alex en Mark, twee Engelsen die ik op de boot naar Bagan heb ontmoet. Hun vakantie in Myanmar zit er bijna op. Zij moeten een paar uuur wachten op de bus. Om vervolgens door te reizen naar Koh Phangan voor een strand/feestvakantie. Het restaurant zit tegenover een bekend reisbureau. Ik ontmoet een aantal bekenden zoals het Franse echtpaar waarmee ik vanuit Mandalay ben vertrokken. Het is eg gezellig met de Engelsen. Terwijl ik een heerlijke vegetarische curry eet, pas ik op hun rugassen terwijl zij de rest van hun reis in orde maken.. Pas aan het begin van de avond reis ik met een taxi weeer af naar mijn berg.

De volgende ochtend begin ik na het ontbijt vol goede moed aan mijn voor genomen wandeling die ik met de routebeschrijving van Mark alleen in ongeveer twee uur moet kunnen lopen. Het is flink klimmen. Na ongeveer drie kwartier en al beginnende spierpijn kan ik de routebeschrijving al niet meer goed volgen. Heel veel zin heb ik niet...... keer om en wandel naar naar het dorp voor een lunch. Tot mijn vreugde is er een grote markt. Koop wat souveniers, eet wat en neem een motortaxi terug naar mijn berg. Voel me niet helemaal lekker en duik met een paracetamolletje mijn bed in. Met een lichte verkoudheid word ik wakker. Ben nog op tijd voor het bestellen van het avondeten. Daar wordt vanavond dankbaar gebruik van gemaakt. Heel erg gezellig ben ik niet vanavond. Zit rustig in een hoekje te schrijven aan dit verhaal en lig er weer vroeg in.