Nadat ik afscheid heb genomen van Nina vind ik snel het kantoor waar ik me moet melden voor de bus. Dit keer hoef ik niet heel lang te wachten. Het plan is dat de bus om 12.30 uur vertrekt. Rond 12.00 uur kan ik al instappen. Ik wordt vriendelijk begroet door een meisje met een ietwat manische blik in haar ogen. Ze is erg onrustig en blijft van plek wisselen. Terwijl de bus zich vult, vraagt haar vriend aan mensen of ze niet naast haar kunnen plaatsnemen. De bus vertrekt redelijk op tijd maar erg volgt nog een lange rit door de stad om nog meer mensen op te halen. Er is nog nauwelijks plek. Bij een volgende stop stapt een stel die beide groot en vrij fors zijn. De bussen zijn gemaakt voor de kleine Aziaten. Hij neemt plaats naast mij en meteen voel ik dat ik tegen het raam wordt geperst. Kun je een stukje opschuiven, ik wil hem niet meteen dik noemen dus zeg ik dat hij een beetje breed is. Dat blijkt niet mogelijk. It is only 4 hours, is zijn antwoord. Ik voel zijn blubberige vlees nu al tegen me aanplakken. Naast een mager meisje is nog een plekje vrij dus verhuis ik. Het onrustige meisje staat buiten…. Het gaat niet goed met haar. Eerder heb ik begrepen dat bijna iedere drug in SihanoukVille te koop is en dat er dankbaar gebruik van wordt gemaakt door (jonge) toeristen. Ik vermoed dat ze een bad trip heeft maar het arme kind kan ook gewoon last van haar darmen ofzo hebben. Haar vriend komt aan de gehele bus melden dat ze uitstappen. De bus wordt voller en voller. Bij gebrek aan ruimte in het laadruimte wordt de bagage in het gangpad opgestapeld. Een enkele toerist moet zelf op de stapel rugtassen en koffers plaatsnemen. De reis die eigenlijk 2,5 uur zou moeten duren, duurt ruim 4 uur. Bij het busstation van Kep vind ik snel een tuktuk die mij naar mijn guesthouse brengt. Ik heb voor een nachtje een bungalow geboekt op een plek met een geweldig uitzicht volgens de website. Ik meld me bij de receptie. Ik zie dat mevrouw me met enig afgrijzen aankijkt. Nadat ze mijn reservering heeft gevonden, is de volgende vraag, nog steeds met die blik vol afgrijzen, ‘you don’t like hair?’ Ik leg uit dat lang haar voor mij teveel gedoe is. But you woman, like me. Women have long hair. I think I am sexy with short hair antwoord ik lachend. Daar is ze het niet mee eens. We lopen naar mijn basic hutje. Het is een prachtige omgeving. Het uitzicht van af de receptie/restaurant is inderdaad geweldig. Ik heb zicht op zee en een basic hutje.

Ik ga eten bij de buren. Twee jaar geleden logeerde ik in Khmer Hands daar heb ik goede herinneringen aan. Vandaar dat ik hier nog eens wilde logeren. Vandaag hebben ze geen plek maar vanaf morgen kan ik er terecht. Het eten is heerlijk en binnen 2 minuten ben ik weer ‘thuis’.

’s Morgens word ik wakker met geluid van heel veel vogeltjes en dieren die ik niet herken. Zalig! Ik neem rustig de tijd om wakker te worden, lees wat en ontbijt. Het is tijd om afscheid te nemen van de plek. Mevrouw zwaait me lachend uit; bye bye sexy lady.

Khmer Hands ligt tegen een berg aan en aan het begin van de middag wandel ik naar beneden. Eet een mini hamburger in een luxe zeilclub (een normale is teveel een aanslag op het budget). Wandel langs de kust naar het strand. Kijk met veel plezier naar een grote groep apen die behendig eten en zoete drankjes uit de vuilnisbakken vissen en ook een poging doen om de koopwaar van marktlieden te stelen. De marktlieden verjagen de apen vakkundig met een katapult. Zwetend bereik ik het strand en neem een verkoelende duik. De weg teruglopen zie ik niet zitten dus neem ik een tuktuk.

Vrijdag, tijd voor wat meer actie. Met een tuktuk ga ik de omgeving verkennen. Ik bezoek een ecologische peperplantage. Gevolgd door een bezoek aan een grot. Wanneer we het dorpje vlak bij de grot binnenrijden komt een enthousiast meisje aan fietsen. Het lukt haar om de tuktuk bij te houden. Hello how are you? vraagt ze met een allerliefste glimlach. Where are you from? Are you going to the cave? Voordat ik het weet fietsen allerlei kinderen mee die allemaal dezelfde vragen stellen. You need a guide? vraagt het eerste meisje terwijl ik uit de tuktuk stap. Ook de rest van de kinderen willen mijn gids zijn. Onder het mom wie het eerste komt, kies ik voor het eerste meisje maar krijg drie gidsen. Twee meisjes en een jongetje. Ze zijn goed voorbereidt met hun zaklampen en hebben al een leuk standaard verhaal. De meisjes voeren af en toe strijd over wie wat mag zeggen. Erg aandoenlijk. Ze waarschuwen me regelmatig, watch your head. Wat klinkt als what ya hat. Het is inderdaad vaak erg laag. Vertederd verlaat ik de grot en rij weer terug naar Khmer Hands. Ik geniet van een laatste avond in deze omgeving. De rest van de gasten zijn voornamelijk stelletjes. Ik maak weinig contact maar dat is ook prima.