Donderdag 11 januari. De rugtas is ingepakt en vanaf vandaag mag ik doen wat mij zo blij maakt: Reizen! Eén maand dit keer en opnieuw naar Azië. Ik ga Thomas, die ik een paar jaar eerder tijdens het reizen heb ontmoet opzoeken en meteen zijn verjaardag vieren. Daarna reis ik door naar het noorden van Thailand om vervolgens met de slowboat af te reizen naar Laos.
Het eerste gedeelte van de reis verloopt zeer voorspoedig. Ik heb een hele rij stoelen voor mij alleen. Met alle kussentjes en dekentjes maak ik een lekker bedje en slaap ik het grootste gedeelte van de vlucht. In Doha stap ik over. Tot mijn grote schik deel ik de rij nu met 2 kleine kinderen waarvan ik er al één moet wegjagen van mijn plek bij het raam. Zo rustig als ik de eerste vlucht heb kunnen slapen zo onrustig slaap ik deze vlucht. Regelmatig krijgt een trap van het slapend kind naast mij. Vrijdag breng ik en paar uur door in Bangkok. Mijn vlucht op zaterdag naar Surathani is één uur vervroegd waardoor ik midden in de nacht alweer mijn bedje moet verlaten. Ondanks een vlucht zal het nog zo een 12 uur in beslag nemen om af te reizen naar het eiland Koh Phangan. Maar om twee uur ’s middags kom ik met de boot aan, spring ik achterop een motortaxi en ben ik vooral blij. De komende dagen staan in het teken van lekker bijkomen en dobberen in de zee. Ik geniet van een prachtig uitzicht op zee en mijn eerste mangoshake. ’s Avonds eet ik een hapje met Thomas. Hij is vol van zijn feestje morgen maar ook en beetje ongerust dat er weinig mensen zullen komen. Stel hem gerust en duik lekker vroeg mijn bed in. Ik ben toch wat moe van al dat reizen.
De volgende word ik alles behalve fit wakker. Koorts giert door mijn lijf en voel me zo beroerd. Paracetamol komt er met dezelfde snelheid weer uit. En flinke griep vermoed ik. Gelukkig kan ik Thomas appen met de vraag om water en een thermometer. Thomas is een en hypochonder en een ontzettende dramaqueen. Wanneer hij de spullen en later ook medicijnen komt brengen, zou je denken dat ik minstens de builenpest heb. De spullen legt hij op een tafeltje op mijn terras en hij staat meters verder…… De komende 2 dagen breng ik voornamelijk slapend door. De Thaise tabletjes doen wonderen. De 3e dag voel ik me iets beter en kan ik zelfs weer een soepje eten. Woensdags ga ik met Thomas iets eten en luister naar de verhalen over zijn geslaagde feestje. Moet stiekem erg om hem lachen. Zodra hij iets aanraakt wat ik eerder heb vast gepakt, rent hij naar de wc om zijn handen te wassen. I might be infected ….
Donderdag ben ik gelukkig fit genoeg voor mijn reis naar het noorden en neem ik afscheid van Thomas, strand en de zee waar ik met nog geen kleine teen in ben geweest.