In tegenstelling tot Chiang Mai is er nog genoeg te zien en te doen in Luang Prabang. Ik begin de donderdagochtend met een bezoek aan de koninklijk paleis en slenter door de stad. Bezoek nog enkele tempels. Ook dit keer wil ik een kookcursus volgen. Ik vind het restaurant/ kookschool snel. Bij gebrek aan gegadigden is er morgen geen cursus. Gelukkig heb ik een plan b. Ik wil de waterval Kuang Si bezoeken en boek later die middag een tour hier naar toe. De rest van de middag breng ik rustig lezend door op een loungebank in het hippe café Utopia. Aan het begin van de avond loop ik naar de avondmarkt. Behalve de verkoop van heel veel van dezelfde souvenirs is er ook een heel goedkoop eetgedeelte. Jammer genoeg verkopen ze alleen hele grote geroosterde vissen, halve kippen. Voor omgerekend €1,50 eet ik een vegetarische maaltijd. Ik schuif aan bij één van de lange tafels. Tegenover mij zitten 2 mannen waarvan en grote gelijkenis met Jack Sparrow vertoont. Al snel raken we aan de praat. Een gezin die ik eerder op de slowboat heb ontmoet, komt bij ons zitten. Zij reizen al anderhalf jaar met hun dochter die ik en jaar of 13 schat. Veel logica zit er niet in hun reisschema. Zij passen deze aan het lesprogramma en/ of wensen van hun dochter. Zij volgt onderwijs op afstand. Onlangs is zij begonnen met Spaans leren en zijn zij afgereisd naar Spanje om onder andere een pelgrimstocht te lopen. Nu zijn ze in Azië omdat zij over de Mekong leert. Ik babbel een lange tijd met hen over reizen en de verschillen en overeenkomsten over onze levens in Australië en Nederland. Nadat ik afscheid van hen genomen, besluit ik ergens nog een biertje te drinken. Ik strijk neer op een terras en kijk naast me. Daar zit Martina, de Zwitserse waarmee ik in Pakbeng heb zitten kletsen. Het is erg gezellig om haar weer te zien. We besluiten om zondag samen een dagje door te brengen en wisselen telefoonnummers uit. Heel tevreden loop ik terug naar mijn guesthouse en duik mijn bed in.
Vrijdagochtend kan ik rustig aan doen. Pas rond 11 uur word ik opgehaald voor een tochtje naar de waterval. De groep bestaat uit 2 stellen en een groep vrolijke oudere Aziatische (Japanse?) mannen. We maken nog een laatste stop bij een erg chique hotel. Dat wacht een ouder en overduidelijk Amerikaans stel. De man is heel dik. Dit verhoogd de feestvreugde bij de Aziaten. Ze beginnen keihard te lachen. Eén van hen kijkt me aan; very big size! Hij wijst vervolgens naar een van zijn vrienden die ook een redelijk dikke buik heeft. Number 2 big size. He, wijzend op de Amerikaan, number 1 big size! Met zijn allen komen ze niet meer bij. Stiekem moet ik ook erg lachen om de situatie. Na een uur in de bus bereiken we de waterval. Het blijkt een park met allerlei kleine watervallen, kleine meertjes met prachtig turkoois water. Je kan er ook zwemmen. Heel optimistisch heb ik mijn bikini aangetrokken. Ik steek mijn kleine teen in het water maar vind het te koud om mij er volledig in te dompelen. Ik loop door een dan sta ik oog in oog met de mooiste waterval die ik ooit heb gezien.
Zaterdag ga ik een kookcursus volgen. Ik moet er vroeg zijn. Wanneer ik er aan kom, zitten twee jonge vrouwen al te wachten. Ze kennen mij van de slowboat. Kan me niet herinneren dat ik hen heb gezien maar lach heel lief. Dan voegen twee oudere vrouwen zich bij de groep waarvan één een heel zuur gezicht heeft. Ze zijn joods en het is sabbat. Ze mogen geen gebruik maken van elektriciteit. Hierdoor kunnen ze niet mee naar de markt in de auto. Ook mogen ze niet koken. Dat wil zeggen dat ze niet rauw voedsel gekookt voedsel mogen maken. Waarom ze in hemelsnaam een kookcursus volgen, is voor mij een raadsel. De laatste deelnemers zijn een stel. Hij komt uit België en zij uit de Azoren. Ze hebben elkaar en paar dagen geleden ontmoet en vinden elkaar erg leuk. Met zijn allen mogen we 5 gerechten uit kiezen die wij gaan maken. Na een kopje thee beginnen we met een bezoek aan de markt. Markten vind ik altijd leuk. Ik kan erg genieten van alle geuren en kleuren. We krijgen uitleg over de verschillende soorten rijst, kruiden en nog meer. Terug in de kookschool snijden we allerlei kruiden en groenten. De stijl van lesgeven is een en beetje rommelig. Bij eerdere kookcursussen kreeg iedereen de gelegenheid om zelf de gerechten te maken. Hier kookt iedereen één gerecht soms gelijktijdig. Jammer hierdoor heb ik toch het idee dat eigenlijk weinig leer. Wanneer ik dezelfde lepel die ik eerder voor het afmeten van vissaus gebruik om soja saus in het vegetarische gerecht voor de joodse dames af te meten, krijgt een van hen bijna een rolberoerte. Heeft ze dezelfde lepel voor vissaus gebruikt, vraagt ze paniekerig aan haar vriendin. Die knikt maar stelt haar gerust. Don’t worry zegt ze terwijl ze vriendelijk maar erg zuinig naar mij glimlacht. Het eten is heerlijk. Ik geniet er van. Het liefste had ik om een doggybag gevraagd omdat ik weet dat ik over een paar uur weer kan eten. Tegen 3 uur is de les afgelopen. Mijn volle buik vraagt om een siësta en daar geef ik graag gehoor aan.
Zondag heb ik afgesproken met Martina. We steken een hele gammele bamboebrug over en moeten daar ook nog voor betalen. Aan de overkant moet een dorpje liggen waar stoffen worden geweven. De eerste stop is een winkel waar ze hele mooie sieraden verkopen. Ik kan me inhouden en koop niets. Vandaag is het erg warm. We lopen over stoffige wegen maar geen weversdorp te vinden. Na bijna twee uur wandelen, geven wij het op. Bij de tweede bamboebrug genieten we van het uitzicht. Spelende kinderen laten hun vangst van kleine krabbetjes zien. Waar ze heel vakkundig de pootjes van uitrukken. Arme krabbetjes blijven met minder pootjes nog verrassend snel. Martina houdt niet van honden, insecten, krabbetjes en kennelijk vind ze kinderen ook niet heel leuk. Ze probeert ze weg te jagen. We steken de 2e bamboebrug over terug naar Luang Prabang. De rest van de middag hangen heerlijk in Utopia. We spreken af om later samen een hapje te eten. De volgende dag vertrekt Martina naar Vietnam. In een groep zal ze door Vietnam reizen. Deze reis heeft ze in paniek geboekt. Voor haar is het de eerste keer dat zij alleen reist. Ze was bang dat het haar niet goed zou bevallen en heeft als escape deze reis geboekt. Daar heeft zij nu spijt van. Ze is bang dat de groep zal tegen vallen. Ik vertrek morgen naar Nong Khiaw. Een dorp buiten de gebaande paden. Het schijnt er erg mooi te zijn. Na en biertje nemen we afscheid van elkaar.