Maandagochtend moet ik me om half negen melden bij het reisbureau. Bij het uitchecken maak ik een praatje met een zure oude man. Oh je gaat naar Koh Chang….. dat is niets meer. Toen ik er 30 jaar geleden voor het eerst kwam, was het nog authentiek. Vijf jaar geleden was ik er voor het laatst. Ik hoorde de prijs die de taxi vroeg en heb meteen de boot terug genomen, vervolgt hij. Er staan nu alleen maar lelijke grote hotels. Maar laat ik je plezier niet vergallen, zegt hij voordat hij zwaaiend weg loopt!
De reis verloopt voorspoedig. We vertrekken slechts een half uur later dan gepland. Onderweg hebben we een plas en eetpauze bij restaurant waar een zak chips de meeste veilige keuze lijkt. Ik klets met een Française die een half jaar in Parijs en een half jaar op Koh Chang woont. Ze heeft een relatie met een Thaise man. Dat is niet makkelijk begrijp ik van haar. Veel cultuurverschillen. Rond drie uur komen we aan bij de pier. We zien een boot vertrekken maar nog geen tien minuten loop ik een andere boot op en vertrekken we binnen no time. De overtocht duurt niet zo lang. Vind snel een taxi die gaandeweg nog anderen moet afzetten. Tegen vier uur ben ik op plaats van bestemming. Althans…. Mijn guesthouse ligt op een berg en het blijkt nog een aardige klim. Oververhit meld ik me bij de receptie en krijg gelukkig een flesje koud water. Op aanraden van een vriendin heb ik hier een hutje geboekt. Alleen een bungalow deluxe, iets boven mijn budget, hadden ze voor één avond. Het is een erg leuk complex. Ik ben tevreden met mijn hutje al kan ik het deluxe niet ontdekken. Waarschijnlijk is mijn hutje deluxe omdat ie van steen is. Daal mijn berg weer af omdat ik behoorlijke trek heb. Wandel wat door het dorp. Ik logeer bij Loney beach, een backpackersdorp. Het hippiegehalte is hoog. Veel cafés en restaurantjes in houten hutten. Het geheel maakt een rommelige maar relaxte indruk. De Thaise mannen hier hebben dreadlocks of lang haar. Het toeristenpubliek bestaat uit veertigers en vijftigers die hun wilde haren nog niet zijn verloren en vaak al vroeg in de middag (ochtend?) achter een literfles bier zitten. Ook veel jonge backpackers die komen om hier te feesten. Zowel de bewoners als bezoekers hebben één ding gemeen; ze zijn allemaal vol getatoeëerd. Ondanks dat ik veel tijdens de busreis heb geslapen, doe ik een klein dutje. De helse klim naar boven maakt dat ik in het restaurant bij mijn deluxe hut nog een klein hapje eet.
De volgende ochtend moet ik verkassen. Gisteren had ik, tijdens de klim naar boven al geïnformeerd naar een slaapgelegenheid voor de komende 2 nachten. Het is hoogseizoen en bijna alles zit vol. Tijdens mijn ontbijt komen mensen vragen of er in mijn complex nog slaapgelegenheid is. Ik hoor de Nederlandse eigenaresse verwijzen naar een bepaalde accommodatie. Ik kijk snel op internet en boek één van de laatste kamers. Het liefst wil ik niet in het dorp logeren vanwege de geluidsoverlast van de vele barretjes. Nu slaap ik bijna overal door heen dus waag ik een gok. Ik ben in ieder geval blij met de prijs die ik per nacht moet betalen. Nog voor de officiële inchecktijd kan ik naar mijn huisje. Ik lever de was in. Dit keer ook met mijn schoenen die vanwege de kou niet goed konden drogen en nu in twee stinkbommen zijn veranderd. Tot mijn grote verbazing hebben ze nog plek voor de komende 3 nachten. Ik boek één nachtje bij. Ik wil ook nog 2 dagen naar een ander strand op Koh Chang. Het strand ligt op nog geen tien minuten lopen. Twee dagen breng ik heerlijk etend en lezend door. Af en toe neem ik een verkoelende duik in de zee. Een middagje klets ik met een Amerikaanse die ook alleen reist. Voor de tweede keer vertelt ze. Heel overtuigd over het alleen reizen, is ze nog niet. Ze heeft en maand vakantie en wil meer van Thailand zien. Ze is net een paar dagen geleden aangekomen en heeft besloten om de rest van de vakantie hier te blijven. Stiekem moet ik lachen. Toen ik vijf jaar geleden voor het eerst alleen op vakantie ging, heb ik, na het vertrek van Anne en Edwin, ook serieus overwogen om te rest van de vakantie op Ko Chang te blijven in plaats van te reizen. Ze woont en werkt sinds twee jaar in China. Leuk om te horen hoe de leef en werkomstandigheden daar zijn. In de winter is het zo een tien graden maar op haar werk hebben ze geen verwarming. Ook moet ze nog steeds wennen dat de Chinezen op alles ja zeggen. Ook wanneer ze het niet begrijpen of iets niet hebben gedaan. Eén avond ga ik zelfs ‘uit’. Dat wel zeggen dat ik een uurtje naar een band kijk en luister en op een heel christelijk tijdstip in mijn bed lig. Ik slaap slecht en niet eens door de geluidsoverlast maar door de veren van het rottige matras waar ik op lig.
Op donderdag verhuis ik naar Klong Prao. Iets noordelijker gelegen maar het strand moet heel mooi zijn. Het verschilt enorm met Loney beach. Het is er erg aangeharkt en georganiseerd. Veel grote resorts en restaurants met westers eten. De gemiddelde leeftijd ligt een stuk hoger. De tatoeages ontbreken maar de dikke buiken zijn volop vertegenwoordigd. Er zijn opvallend veel Russische toeristen. Als ook veel onaantrekkelijke mannen van middelbare leeftijd en ouder met een jonge Thaise vrouw aan hun arm. Wanneer ik ’s avonds een hapje ga ik eten, loop ik langs een bar waar Thaise vrouwen zich, naar het schijnt, aanbieden.
Ik heb een kamer geboekt in een betrekkelijk nieuw guesthouse. Ik heb een erg ruime kamer die modern is ingericht. Na het avondeten blijkt dat ik een kamergenoot heb. Een grote kakkerlak woont in de badkamer. Bang is ie niet….. Er volgt een psychologische oorlogsvoering. Wanneer ik onder de douche sta, komt ie weer tevoorschijn en kijkt me rustig aan. Afgaande op de grote voelsprieten vermoed ik dat ie niet goed kan zien. ’s Morgens kuiert ie nog steeds door de badkamer. Ik probeer m nog met een glas te vangen maar het is een snelle! Ik zal deze strijd winnen, besluit ik. Hiervoor moet ik wel op de vroege ochtend naar de dichtstbijzijnde supermarkt voor een spuitbus ‘anti-kakkerlak’. Bij terugkomst zit ie nog steeds rustig in een hoekje. Ik spuit flink en na het roken van een sigaretje ligt ie al te spartelen op zijn rug. Na een kwartier is ie echt dood en kan ik een kakkerlakkenlijk van het balkon af gooien. Om te voorkomen dat een familielid intrekt, spuit ik nog flink in het rond. Gewonnen!