Woensdag 10 oktober lever ik mijn laptop en toegangspas in bij mijn huidige werkgever. Donderdag 1 november begin ik bij mijn nieuwe werkgever. Dat betekent dat ik nog tijd heb voor een, kort, reisje!! Noord Vietnam wordt het dit keer. Alweer bijna vijf jaar geleden was ik hier voor de eerste keer. Het was toen te koud om naar het noorden te gaan. Nu zijn de weersomstandigheden beter en ga ik die kant op. Sapa is de belangrijkste bestemming. Ik ben erg benieuwd naar de natuur daar. De rijstvelden in de bergen moeten indrukwekkend zijn.
Donderdagmiddag zit ik in het vliegtuig. Eerst naar Dubai en dan door naar Hanoi. Ruim 22 uur later kom ik gebroken aan in Vietnam. Ik tref een vriendelijke taxichauffeur die mij nog wat praktische tips geeft. Zo moet ik eerst onderhandelen voordat ik iets koop of in een taxi stap. Hij is aandoenlijk. Always say how much? We rijden Hanoi in en ik weet het weer ….. De eindeloze stroom scooters en vooral Het lawaai. Ze toeteren hier om het toeteren geloof ik. Omdat iedereen hier constant toetert, heeft het totaal geen functie meer. Het is hier alweer middag wanneer ik bij mijn hotel aankom. Ik heb een hotel geboekt in de wijk van de 36 straten. Iedere ambacht/ product heeft een eigen straat. Ik kon het niet beter treffen. Mijn hotel zit in de straat van offer/ decoratie producten. Het goud en kitsch lacht me tegemoet. Heerlijk, ik zal mij moeten bedwingen om niet de hele straat mee te nemen naar Nederland. Ik krijg en welkomstdrankje en stukje fruit en ik kan naar mijn kamer. Ik heb niet goed opgelet bij het boeken en heb in mijn eentje een ruime familiekamer. Ik spring onder de douche om meteen mijn bed in de duiken. Slaap een paar uurtjes en ga snel naar buiten voor het avondeten. Heel kieskeurig ben ik niet vandaag. Ik vind een en restaurant waar ik heerlijk eet voor €6,- ?. Ik haast me terug naar het hotel om meteen weer mijn bed in te duiken. Ik slaap bijna het klokje rond. Mis het ontbijt. Gelukkig kan ik op mijn kamer een kopje thee zetten. Vandaag hoef ik heel weinig van mezelf. Ik wandel wat rond in de stad. Rond het Hoan Kiemmeer zijn er festiviteiten. Ik vermaak me kostelijk. Kinderen en volwassenen kunnen op straat spelen. Er is en modeshow en nog veel meer activiteiten. Wanneer ik rustig op een bankje zit, word ik aangesproken door een vader of ik Engels wil oefenen met zijn dochter. Een verlegen meisje van een jaar of 10 komt met een lief schriftje naast me zitten. Braaf leest zij de vragen op een ik geef braaf antwoord. Ik klets met vader en een vriendin van de vader die bij ons is komen zitten. Dan vervolg ik mijn weg weer. Ik kom in een hele chique wijk en durf op slippers een winkelcentrum in te lopen met winkels van Chanel, Burberry, Rolex en meer merken die ik niet kan betalen. Ik wandel rustig terug naar mijn hotel voor een siësta. Het is bewolkt en zo'n 28 graden. Door de hoge luchtvochtigheid zweet ik behoorlijk. Ook op de terugweg word ik regelmatig aangesproken door pubers of ik Engels met hen wil oefenen. Het zou om het oefenen van Engelse conversaties gaan. Wat vooral opvalt, is dat ze oefenen in het oplezen van hun vragen. Mijn antwoorden lijken ze niet te begrijpen en mijn vragen, om de conversatie op gang te helpen, worden niet beantwoordt. Na een korte reviewstudie ben ik er uit waar ik ga eten. Hong Houai wordt het ik kan het redelijk snel vinden. Eenmaal binnen moet ik plaats nemen aan een zielig 1 persoonstafeltje in een klein hoekje weggemoffeld. Het eten is heerlijk. Na het voorgerecht, gebakken loempia, zit ik eigenlijk al vol. Toch weet ik en groot gedeelte van het hoofdgerecht ook naar binnen te proppen en rol ik het restaurant uit.