In Anuradhapura heb ik een guesthouse buiten het drukke centrum. Mijn guesthouse is een groot landhuis in een grote prachtige verzorgde tuin. Ik krijg een vriendelijk ontvangst van een voornaam uitziende man. Ook dit keer ben ik vroeg en moet nog even wachten tot mijn kamer klaar is. Voorzichtig vraag ik of ik hier mag roken. Sinds enkele jaren is er een verbod op roken in alle publieke ruimtes en dus ook op straat in Sri Lanka. Daarnaast zijn sigaretten net zo duur als in Nederland. Dus geen gesmokkel deze vakantie ;). In de tuin mag er gerookt worden. Terwijl ik geniet van mijn sigaretje wordt een jong stel afgezet door een tuktuk. De vrouw zegt vriendelijk gedag en begint al snel een kletspraatje. Zij reizen twee weken door Sri Lanka en dit is hun vijfde dag. Vandaag zijn ze vroeg op pad gegaan en vanmiddag reizen ze door naar een andere plaats. Mintale raden zij aan om zonsopkomst te bekijken. Zij zijn hiervoor vanmorgen om half 5 vertrokken. Laat ik net hebben geregeld dat ik in Mintale naar de zonsondergang ga kijken, een tijdstip dat veel beter bij mij past. Haar vriend is bezig het in elkaar zetten van zijn drone. Hij gaat een vlucht maken boven het huis. Al snel wordt hij omringd door met name mannen die meekijken. Hij is net een groot kind met dat ding, fluistert ze samenzweerderig. Ik moet hem ook de hele tijd complimenten geven, zegt ze lachend op zachte toon. Hij maakt wel mooie filmpjes en zij laat er één zien gemaakt op het strand. Het ziet er inderdaad er professioneel en gelikt uit. Mijn kamer is klaar en ik besluit nog even een klein dutje te doen. Rond vier zal ik door en tuktuk worden opgehaald. Het is geen presidentiële suite maar ik heb een heerlijke kamer met balkon en zitje. Geniet van een warme douche en duik mijn bed in om er zo’n twee uur later weer uit te komen.Terwijl ik wacht op mijn tuktuk klets ik verder met de jonge vrouw die ik eerder heb ontmoet. De eigenaar komt naar mij toe lopen. Mijn korte broek is net boven de knie en niet geschikt voor een bezoek aan de monnikenstad. Mijn shirt is oké. Ik verruil mijn korte broek voor een lange die niet geheel bij mijn T-shirt past. In mijn bonte outfit stap ik in de tuktuk en ontmoet Jagga, een kleine man (kleiner dan ik) met een vrolijke lach. Hij spreekt gebrekkig Engels. We bezoeken enkele ruïnes van de oude monnikenstad Mintale. Ik moet erg lachen om restanten een oude wc. Het stikt van de apen zoals ik ook in de reisgids heb gelezen. Ik krijg een serieuze uitleg van Jagga. De kleine met witte gezichten zijn makaken. Daarvoor moet ik echt oppassen. Ze zijn brutaal, slim en soms erg agressief. Ze stelen graag van alles. Een slag grotere apen met en zwart gezicht zijn niet zo gevaarlijk en komen ook niet heel dicht bij mensen in de buurt. Er zijn ook nog zeldzame apen met een baard. Maar die zal ik weinig tegenkomen. Dan rijden we door naar een heilige boom. Ik geniet van de rust. Zalig dat hier weinig toeristen zijn. Op naar de stoepa bovenop een berg waar ik de zon onder kan zien gaan. Ik moet nog zeker een uur geduld hebben maar kan in de tussentijd de omgeving bekijken voor ik naar boven klim. Al snel word ik aangesproken door een zuur kijkende meneer. Hij is gids en wil mij en rondleiding geven. Ik mag zelf beslissen hoeveel ik hem betaal. Daar heb ik geen zin in. Hij blijft als een klein kind dwingen en aandringen. Het is vandaag zijn verjaardag en hij heeft nog niets verdient. Daar ben ik niet van onder de indruk. Zwaar beledigd druipt hij af. Ik wandel in de omgeving en wordt begroet door een man die ik eerder met 2 toeristen ben tegen gekomen. Of hij met mij mee mag lopen en mij een en ander mag uitleggen. Hij hoeft geen geld. Hij maakt een vriendelijke indruk en kan mooi vertellen. Ook van hem krijg ik een les over de apen. Ik mag nooit mijn tas open maken wanneer ze in de buurt zijn. Dan denken ze dat er iets te halen valt. Eten moet ik al helemaal niet doen in nabijheid van de makaken. Ze zullen het eten proberen af te pakken en mij krabben of bijten! Bij een beet of krab moet ik heel snel naar het ziekenhuis voor een serie prikken tegen hondsdolheid. We wandelen via een mooie route waarmee we, zal naderhand blijken, heel handig de kassa ontwijken. Boven aangekomen heb ik een prachtig uitzicht. Ook op een rots die er uit ziet als op elkaar gestapelde grote keien. Het is daar een drukte van belang. Mijn nieuwe gids vindt dat ik lijk op een non die Mahinda, een leerling van Boeddha, heeft geholpen met het verspreiden van Boeddha’s leer….?! Ik geniet van de zonsondergang en wandel rustig naar beneden. Daar neem ik afscheid van mijn nieuwe gids. Op zijn aanbod om de volgende dag samen iets te gaan eten ga ik niet in.

Tegen acht uur s avonds ben ik weer bij mijn guesthouse. In Sri Lanka hebben ze nauwelijks restaurants. Eten doe je bij je guesthouse. Echt heel gezellig is het niet. De eigenaar legt uit dat hij alleen Srilankanen als gast heeft. Het avondeten is voor hen te duur. In mijn eentje eet ik een heerlijke maaltijd.

Terwijl ik op zondagochtend nog aan het uitbuiken ben van de maaltijd van de avond ervoor krijg ik een gigantisch ontbijt. Ik geniet van de pannenkoeken met kokos en suiker. De rest krijg ik niet op. Jagga komt mij om 10 uur ophalen. Tempels staan op het programma. Anuradhapura is een bedevaartsoord. Het is hier erg druk met voornamelijk in het wit gestoken lokale bevolking. De tempels zijn eigenlijk bijna allemaal stoepa’s. Een belvormig gebouw waar men met de klok mee om heen loopt. Er zijn weinig westerse toeristen en ik moet erg wennen aan de aandacht. Ongegeneerd word ik aangestaard. Lief terug glimlachen helpt niet. Meestal blijven ze mij met een wazige blik aanstaren. Alleen een poging om het gestaar op de foto vast te leggen zorgt voor een lach of wegdraaiende gezichten. Na ruim drie uur stoepa’s bekijken, geloof ik het wel. Ik bezoek nog een heilige boom waar veel mensen aan het bidden en mediteren zijn. Wanneer ik terugloop kan ik mijn schoenen niet meer vinden. Ik krijg hulp maar door taalbarrière is die weinig doeltreffend. Iemand wijst me op de shoecounter. Mevrouw van de shoecounter spreekt geen Engels en kan weinig met mijn paniekerig geroep ‘looking for black sneakers’. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Jagga. Ik bleef kennelijk te lang weg en hij komt me zoeken. Al snel lukt het hem om mijn gympen vanachter de shoecounter te toveren. Wat ben ik opgelucht wanneer ik mijn gympen weer aan mijn voetjes heb. Op weg naar de tuktuk kijk Ik naar een slangenbezweerder met een loslopende lange dikke slang, twee aapjes op een fietsje waarvan één is aangekleed. Beide zijn met ijzerdraad om hun middel vastgebonden aan de fiets. Hij pakt zijn fluit en opent mandjes waar cobra’s uit verschijnen. Ik heb best wel trek. Jagga rijdt me naar een klein bakkerswinkeltje met een beperkt aanbod. Ik eet sandwiches waarvan ik niet goed weet wat er tussen zit en drink een colaatje. Morgen ga ik weer verkassen. Ik kan met de bus maar sluit een deal met Jagga. Hij rijdt me morgen naar mijn volgende bestemming Polonnaruwa, een rit van 2,5 in plaats van 3,5 uur met de bus. Wanneer hij mij afzet tegen drie uur ‘s middags, begint het heel hard te regenen. Tijd voor een dutje! Het avondeten is weer veel maar heerlijk en een beetje ongezellig in mijn eentje.

Dé volgende ochtend heb ik gezelschap bij het ontbijt. Een stel uit Slovenië. Zij zijn gisteravond aangekomen. Na hun vlucht vanuit Slovenië zijn ze meteen doorgereisd naar Anuradhapura. Ze zijn kapot. Het regenachtige weer van vandaag nodigt uit om niets te doen en ze vragen of ik toevallig weet of er iets in de buurt is waar ze een massage kunnen krijgen. Ik kan ze niet helpen. Al pratende komen we erachter dat we dezelfde terugvlucht hebben. See you on the plane or on the road, roepen ze bij het afscheid. Het grootste gedeelte van mijn ontbijt krijg ik mee voor onderweg. Het is een mooie tocht. Onderweg stoppen we en aantal keer om foto’s te maken en te kijken naar een olifant in de verte. Twee en een half uur later rijden we de tuin van mijn nieuwe onderkomen in. Ook dit keer heb ik een guesthouse geboekt buiten het centrum. Het ziet er prachtig uit. Very relaxed, roept Jagga. En dat is het zeker. Ik neem afscheid van Jagga. Ik vond het erg gezellig de afgelopen dagen. You are a friend, zegt hij terwijl hij instapt. Ik moet nog even wachten terwijl mevrouw mijn kamer schoonmaakt. Op internet had ik al gelezen dat zij veel vogels in de tuin heeft. Ook omdat zij hen voert. Ik geniet van kleine eekhoorns en prachtige gekleurde vogels. Mijn kamer is klaar. Wat is jouw programma voor vandaag, vraagt mevrouw in gebrekkig Engels. Lezen en van de tuin genieten, zeg ik lachend.