Dinsdagochtend zit ik voor negen uur op de fiets. Ik ga nog meer tempels bekijken. Deze  oude Koningsstad heeft ook boeddha's. Daar word ik altijd vrolijk van. Met mijn uitermate belabberde gevoel voor richting zijn dit soort uitstapjes altijd bijzonder spannend. Ik krijg goede instructies. Eenmaal op het terrein moet ik het allemaal kunnen vinden.  Het iEs ideaal weer voor een fietstocht. Zo een 25 graden en bewolkt. Het eerste deel van de tocht verloopt voorspoedig. Ik weet de hoofdingang te vinden en koop een kaartje. Het eten en overnachtingen zijn erg goedkoop. De toegangsprijzen voor bezienswaardigheden zijn, in verhouding, belachelijk hoog. Ik ben minstens € 25 kwijt. Ik begin in het museum. Ik maak een praatje met een gids die Nederlanders rondleidt. Waar kom je vandaan? Nederland antwoord ik. Kom je uit Suriname vraagt hij. Het is me al eerder gevraagd en dit is het eerste land waar men Suriname kent. Hij legt uit dat vooral oudere hindoestaanse Surinamers Sri Lanka bezoeken. Ik moet nog een stukje fietsen naar de oude stad en dan begint mijn tour echt. Het is er druk. Ook dit keer weer veel lokale bevolking maar ook westerse en Aziatische toeristen. Sri Lanka is niet echt een backpackland. Het zijn veel groepen toeristen of mensen die er voor kiezen om het land met een privéchauffeur te bezoeken. In een heerlijk tempo fiets ik over het terrein. De ruïnes liggen dichtbij elkaar. Bij iedere stop wordt je belaagd door verkopers. Het is iedere hetzelfde riedeltje; wanna buy moonstone, wanna buy boedha? No thank you! is mijn riedeltje. No thank you is all tourist say, bijt één van de verkopers mij toe. Bij een aantal grote boeddha’s neem ik de tijd om van alles te observeren. Ik vermaak me kostelijk met de apen, makaken, die de altaren leegroven. Eén gaat er met een hele kom rijst vandoor. Het is een dominant mannetje, de vrouwtjes hebben en rood gezicht, die niet van plan is om te delen. De rest van de groep moet het met de restjes doen die hij onderweg laat vallen. Van één van de bewakers begrijp ik dat ze zijn dol zijn op het middelste gedeelte van de lotusbloemen. Met open mond luister ik naar een Nederlandse bejaarde mevrouw die meer dan wijsneuzerig aan haar gids uitleg geeft over de boeddha's. Boeddha is heilig hier. Mocht je een tattoo of kledingstuk met de afbeelding van boeddha hebben kom je het land niet in. Overal wordt je gewaarschuwd om geen foto (selfie) met je rug naar boeddha te maken. Een Chinees uitziende meneer doet het toch en een bewaker staat meteen naast hem. De bewaker ziet er op toe dat hij de foto verwijderd. Mijn ronde door het complex zit er tegen één uur ‘s middags op. Het wordt donker en juist wanneer ik terug naar mijn guesthouse fiets, begint het hard te regenen. Mijn regenjas kan dergelijke buien niet aan. Ik ga schuilen in een restaurant en kan er meteen lunchen. Het eten is niet echt een groot succes maar ik zit droog. Na een half uurtje stopt het met regenen en kan ik weer op de fiets. Neem nog een toeristische route maar veel is er niet te zien. Siësta tijd!

Woensdagochtend word er vroeg op mijn deur geklopt. Het is de meneer van de safaritocht die persoonlijk uitleg komt geven. Ik kan mee met een groep en ga een nationaal park bezoeken waar niet veel toeristen naar toe gaan. Herten, vogels en olifanten ga ik zeker zien, verzekert meneer mij. Er leven ook luipaarden in het park maar hij kan niet garanderen dat ik die ga zien. Voor €30,- boek ik de trip. Om één uur s middags komt hij mij halen. Eigenlijk wil ik nog even mijn bed in maar het ontbijt staat al op tafel. Ik eet hoppers, een dun pannenkoekje van rijstemeel gevuld met rijst, geloof ik. Niet echt mijn favoriet. Breng de ochtend tuttend door. Het weer is heerlijk. De zon schijnt en het is zo een 27 graden. Het weer,tot nu toe, bevalt sowieso. Niet te warm maar vooral geen hoge luchtvochtigheid. Af en toe en bui, meestal aan het eind van de middag of ’s nachts. Ik moet geld pinnen. De eigenaar is zo lief om mij met de motor naar pinautomaat in het centrum te rijden. Dan word ik opgehaald. Ik mag plaatsnemen in de cabine de van de jeep. Na ruim een uur rijden, komen we aan in het park. We zijn met 2 jeeps en de groep bestaat uit 12 mensen. Na een kort bezoek aan het informatiecentrum begint de safari. Onwennig zit ik met 6 mensen in een jeep. Het dak gaat open zodat wij in de jeep kunnen staan. Waar komen jullie allemaal vandaan, vraagt een man in de hoop de stilte te doorbreken. Gedwee noemt iedereen zijn/haar land van herkomst. Het is een bont gezelschap; Argentinië, Spanje, Duitsland en nog een Nederlandse met en Srilankaanse vriend. De vraag naar land van herkomst is geen ijsbreker. Het onderlinge contact blijft minimaal. Al snel stopt de jeep. Een leguaan roept de bestuurder vrolijk. Het eerste uur zien we weinig. Vooral veel herten die verdacht veel op de damherten in Nederland lijken en pauwen. Ik zie alleen dieren die ik ook in eigen land zie, moppert de Duitse naast mij. We rijden een paar uur rond. Ondertussen klets ik een beetje met de Duitse. Het is een bosgebied. We rijden over de weg naar een ander gedeelte van het park. Het staan in de jeep heb ik al opgegeven wanneer de Duitse mij aantikt. Verscholen achter wat bomen en struiken staat een olifant. Het lijkt een kleintje. Gelukkig volgen er meer die zich wat makkelijk laten fotograferen. Wanneer het gaat schemeren, rijden we terug. Het is een lange rit en ik heb behoorlijke trek. We krijgen een banaan en een droog biscuitje. Tegen acht uur s avonds ben ik terug. Ik geniet van het avondeten. Kotlu, fijngesneden roti met groenten en ei. Ik heb het eerder gegeten en vind het erg lekker. De Srilankaanse keuken kent veel vegetarische gerechten die heerlijk smaken.   Voldaan duik ik mijn bed in.