Op vrijdag verlaat ik mijn schattige bamboe hutje en verhuis naar een ander deel van het eiland. Opnieuw aan het strand, dit keer een kamer. Claus is zo aardig om mij er op de scooter naar toe te rijden. We drinken nog een kopje koffie en nemen afscheid met de halve afspraak nog uit eten te gaan. Het is een drukke dag voor mij. Nog geen half uur later komt Thomas me ophalen met de auto. Thomas heeft zich helemaal gesetteld op Koh Phangan. Een aantal jaar geleden heb ik hem op Koh Phangan ontmoet. Hij was toen net op met vervroegd pensioen en zou er 2 maanden overwinteren. Ieder jaar werd zijn verblijf langer en vorig jaar heeft hij er een klein huis laten bouwen en zijn woning in Frankfurt onder verhuurd. We rijden naar Chaloklum, een vissersdorp. Vlakbij de pier eet ik een heerlijke inktvisschotel. Thomas heeft veel te vertellen. Vooral over zijn voet, wat eigenlijk een ontstoken teen is. Na de lunch rijden we naar zijn huis. Het is een prachtige moderne woning die in Los Angeles niet zou misstaan. Terwijl Thomas op de bank ligt met voet omhoog kletsen we lekker bij. Het is gezellig. Begin van de avond brengt hij me terug.

Zaterdag realiseer ik me dat er bijna een eind komt aan dit luie leventje. Ik breng mijn was weg. Lig weer heerlijk aan het strand te lezen. Aan het eind van de middag krijg ik een berichtje van Thomas. Of ik hem wil ontmoeten voor zonsondergang- drankje. Ik wandel naar Thomas z'n ‘stamkroeg’ aan het strand. Ik word warm ontvangen door zijn vrienden. Ze zijn allemaal met pensioen. Sommige overwinteren hier en anderen wonen hier. Het zijn hele warme mensen en je ziet dat ze het goed met elkaar hebben. Ik klets met Jo, een gepensioneerde lerares uit Engeland, Rory en weinig mobiele Schot. Op de terugweg haal ik mijn was op en betaal €1,10.

Zondag is mijn laatste dag. Geniet dubbel van het niets doen. Krijg een bericht van Claus of ik vanavond uit eten wil, heb al met Thomas afgesproken. Ik pak mijn rugtas grotendeels in omdat ik morgenochtend vroeg vertrek. Eet met Thomas heerlijk Italiaans en neem afscheid van hem. Maandagmorgen word ik om 7 uur opgehaald door de taxi. De boot moest om 8 uur vertrekken maar heeft een uur vertraging. Bijna vijf uur later kom ik aan bij het vliegveld. Mijn vlucht is gewijzigd en vertrekt één uur later. Bij het inchecken kom ik erachter dat ik tijdens het boeken ergens een optie ben vergeten aan te vinken en ik alleen met handbagage reis. Tegen betaling kan mijn rugtas mee. Tijdens controle moet ik één van mijn aanstekers inleveren. Ik mag er maar één mee aan boord terwijl ik op de heenweg er 3 in mijn tas had zitten ?. Terwijl ik voor de gate zit te wachten, wordt er van alles omgeroepen. Opeens herken ik in het bijna onverstaanbare geklets mijn naam. Ik moet me ergens melden. Schrik me een ongeluk en snel naar een balie. Er is iets met mijn bagage. Ik moet mee komen…. Ik kom in een ruimte ergens in de krochten van het vliegveld. Tussen andere koffers staat mijn rugtas. Er zitten items in die niet in het ruim mogen. Ze vermoeden een powerbank…. Die heb ik keurig in mijn handtas zitten maar dan bedenk ik me dat ik 2 reserve batterijen, AA formaat, heb meegenomen. Die blijken niet de boosdoener te zijn. Ik laat mijn verzameling snoertjes zien en mijn zaklampJE is de dader. Gelukkig mag die in handtas mee. Tegen 6 uur s avonds check ik in bij mijn guesthouse in Bangkok. Geniet van een whoppermenu bij Burger King, ga vroeg slapen voor het 2e deel van mijn vakantie.