Dinsdagochtend gaat vreselijk vroeg de wekker. Om kwart voor vijf stap ik in de taxi op weg naar het vliegveld. Het is er al druk en vol verbazing kijk ik naar een vrouw die zich totaal heeft ingepakt. Ze draagt een wit beschermingspak, een veiligheidsbril, mondkapje en plastic handschoenen. Ze is waarschijnlijk erg bang om besmet te worden met coronavirus maar ziet er vooral wonderlijk uit tussen mensen die hooguit een mondkapje dragen. In het vliegtuig moet ik een gezondheidsverklaring invullen. Rond half negen land ik in Yangon waar het een half uurtje vroeger is. Ben snel door de douane. Wissel mijn euro’s om voor een half miljoen kyat's, koop een internetkaart voor mijn mobiel die gelukkig ook geïnstalleerd wordt zodat ik nog steeds mijn Whatsapp, e-mails, etc. kan ontvangen en ga op zoek naar een taxi. Het verkeer in Yangon is verschrikkelijk. We staan vooral in de file. Tegen 10 uur kom ik aan bij mijn hotel. Ik heb mezelf getrakteerd op een luxe kamer in een trendy hotel. Ondanks dat ik uren te vroeg ben, kan ik al inchecken. Kan nog net heerlijk ontbijten met croissantjes en een zeer luxe gebakken eitje. Doe een klein dutje en kom in actie. Een ritje met de circletrain staat op het programma. Normaal duurt de rit 3 à 4 uur en geeft een mooi overzicht van het leven in en om Yangon. Vanwege een renovatie is de rit behoorlijk in gekort. Nu duurt het maximaal een uurtje heen en een uurtje terug. De trein keert vanzelf om verzekert de meneer van de receptie mij. Moet een tijdje wachten op de trein en kan meteen informeren naar mijn reis voor morgen. Had gehoopt uit te kunnen slapen maar tot mijn grote schrik zijn er maar 2 treinen per dag naar Kyaiktoyo; één om half 7 ’s morgens en één om zes uur ’s avonds. Kaartjes worden op de dag van vertrek verkocht, legt de vriendelijke man achter het loket uit. Ga op zoek naar wat eten voor de treinreis en merk meteen dat ik niet meer in het met ontwikkelde Thailand ben. Geen supermarkten op iedere hoek van de straat die 24 uur per dag open zijn. Vind een marktje en koop een paar bananen, om ze aan het eind van de dag weg te gooien omdat ze behoorlijk geplet uit mijn tas komen. Koop voor € 0,15 en treinkaartje voor de circletrain. Na een kwartiertje wachten arriveert de trein. De rit valt een beetje tegen. Wanneer ik na anderhalf uur, nog steeds in dezelfde richting, in de trein zit, slaat en lichte paniek toe. Ik vind een conducteur die alleen maar no Yangon roept. In de trein zitten en paar Nederlandse jongens. Ik vraag of zij meer weten. Ze zijn super melig en ik krijg geen zinnig antwoord. Wel wensen ze mij succes. Wanneer ik op een station twee toeristen zie staan, spring ik uit de net optrekkende trein zonder verwondingen ?! Ik loop naar het jonge stel op het perron toe. Of zij weten wanneer er een trein terug naar Yangon gaat. Het blijken Belgen dus ik kan weer in het Nederlands praten. Samen informeren bij de stationschef. Over 4 uur gaat er een trein terug naar Yangon. We kunnen ook over 1,5 uur een andere trein nemen maar moeten dan wel ergens overstappen. De jongen heeft in Thailand een misstap gemaakt, zijn been zit in een brace en hij loopt op krukken. Zijn geblesseerde been is behoorlijk dik en hij heeft pijn. Zijn vriendin oppert Grab, de Aziatische uber. Helaas is er geen beschikbare chauffeur in de buurt. Met moeite vinden we een taxi. Voor omgerekend €5,- brengt hij ons terug naar Yangon. De rit duurt zeker anderhalf uur. Pas aan het begin van de avond ben ik terug in mijn hotel. Douche snel en eet een heerlijke pizza in het hippe restaurant. Lig bijtijds in mijn bed.