Maandag 16 februari. Het eind van deze vakantie is bijna in zicht. Ik heb een vroege vlucht naar Yangon. Het wekkertje is om vijf uur afgegaan en om 6 uur stap ik in de taxi. Het is mistig, heel erg mistig. Binnen 10 minuten ben ik bij het kleinste vliegveld waar ik ooit ben geweest. Er landen hier zo weinig vliegtuigen dat je, na overleg, over de landingsbaan kunt wandelen. Drie mannen houden zich bezig met mijn rugtas. De douane heeft een balie in dezelfde ruimte waar ik ook mijn rugtas heb ingeleverd. Een douanebeambte die gebrekkig Engels spreekt, vraagt hoe en vanuit waar ik naar Dawei ben gekomen. Een andere douanier schrijft het allemaal keurig op een papiertje. Ik ga zitten kijken naar de, in verhouding, grote hoeveelheid medewerkers, probeer hun functie te achterhalen. Nog een klus omdat de meeste gebrek aan taken hebben. Na een half uurtje komt een medewerker in zijn beste Engels vertellen dat we vanwege de mist een half uur vertraging hebben. Een half uur vertraging wordt één uur. De vlucht naar Yangon duurt maar een uur. Hier blijf ik maar één nachtje om door te vliegen naar Bangkok. Ik schreef al eerder over het verkeer in Yangon. Dat staat voornamelijk vast. Tegen 12 uur ben ik bij mijn hotel. Ik heb mezelf weer getrakteerd op hetzelfde hotel als bij aankomst. Vandaag staat het bezoeken van een grote markt op het programma. In de hoop wat souvenirs te kunnen kopen. Ik blijk mijn huiswerk niet goed te hebben gedaan. De markt is dicht op maandag, lees ik nu op internet. Er is een alternatief. Ook erg groot en op nog geen half uur lopen. Ik wandel rond op de markt verspreid over twee grote gebouwen met meerdere etages. Ik loop langs ontzettend veel kramen met kleding, stoffen, fournituren en naaimachines. Buiten het gebouw staan ook kramen met horloges, hoesjes voor mobieltjes en veel lelijke tassen. Moedeloos van het aanbod ga ik naar het marktgebouw aan de overkant van de straat. Het drukke en nauwelijks rijdend verkeer maakt oversteken redelijk makkelijk. Ik moet wel opletten. Het zijn 6 banen en scooters kunnen je verrassen. In het andere gebouw wordt plastic troep verkocht. Op de terugweg verbaas ik me over de grote hoeveelheid kramen die 2e hands moeren, schroeven en andere onderdelen die worden verkocht. Zowel in Yangon als in Mawlamyine wonen behoorlijk wat Indiërs. Ik loop door de Indiase wijk waar veel edelstenen worden verkocht. Nog steeds vind ik Yangon een smerige stad. Er is veel smog en ik vind het er stinken. Omdat Google Maps nog niet op de hoogte is van een wegafsluiting vanwege bouwwerkzaamheden, is het even zoeken. Het is tegen vieren wanneer ik bij mijn hotel arriveer. Neem een douche en kijk heerlijk tv in bed. Kom mijn bed uit om in het restaurant waar de airco op stand vriesstand staat wat te eten en vervolgens weer snel mijn bed in te duiken. Dinsdagochtend pak ik mijn tas in. De verantwoorde teva-teenslippers blijken een miskoop en belanden in de prullenbak. Ik vlieg vroeg naar Bangkok en verheug me op het Thaise eten. Toch mijn favoriet. Ook ben ik blij dat ik weer een korte broek en blotere topjes aan kan. In Myanmar zijn ze heel preuts. Gisteren keek ik naar onder andere naar een kostuumdrama op tv en de decolletés waren geblurd. Zowel mannen als vrouwen lopen in lange rokken, de longyi. De toeristen passen hun kleding. Je ziet weinig hele korte broeken of hemdjes met spaghettibandjes. Ik ga naar een markt in de buurt. Koop wat souvenirs. Al heel lang neem ik mee voor om een fietstocht door Bangkok te doen. Het komt er steeds niet van. Tot deze reis. Woensdagochtend ga ik om 7 uur fietsen. De tuktukchauffeur die me rijdt is vrolijk en vooral happy is dat ik al meerdere keren in Thailand geweest. Het is rustig qua toeristen omdat er geen Chinezen op vakantie komen, vertelt de gezellige tuktukchauffeur. Wanneer een vrouw oversteekt die waarschijnlijk als man is geboren, kijkt hij mij ondeugend aan, lacht, quasi fluisterend, zegt hij ‘ladyboy'! Het is een grote groep waarmee ik ga fietsen. Zo'n 20 mensen, vooral Nederlanders. Het is een leuke groep. We fietsen door Chinatown. Door smalle stegen en zien hoe de verkoop van winkels en marktjes wordt opgestart. We nemen de longboat naar het landelijke gedeelte van Bangkok. Ik geniet en kijk mijn ogen uit. Met de longboat varen we door kanalen waar leguanen aan de kant liggen te zonnen. Aan weerszijden staan woningen op palen. Variërend van houten bouwvallige huisje tot mooie stenen woningen met mooie bloemen in nog mooiere potten. Dan varen we de Menam, een grote rivier met veel het vrachtverkeer, longboats, watertaxi’s en andere bootjes. Na vijf uurtjes zit de tour erop. Voor de resterende uren heb ik een strak schema. Eten, een paar uurtjes slapen, weer eten, douchen en tas inpakken. Om half elf ’s avonds word ik opgehaald door de taxi. Mijn vlucht is om 2 uur in de ochtend. Ik slaap het grootste gedeelte van de eerste vlucht. Ben positief verrast door het ontbijt. In Abu Dhabi moet ik 3,5 uur op mijn aansluitende vlucht wachten. Op weg naar Amsterdam kijk ik naar films en ontbijt met lamscurry en rijst. Mijn moeder haalt me op. Ik ben blij om haar te zien. Moet wennen aan de haast die wij hier hebben en mis de glimlachen. Vierentwintig uur na vertrek uit Bangkok ben ik weer in mijn eigen huis. Wat heb ik weer genoten. Van het niets en van alles doen, mooie landschappen en plekken en al die bijzondere mensen die ik ben tegengekomen. Bedankt voor het meereizen, jullie leuke en lieve reacties en appjes.

Liefs, Marisca