Zondagochtend moet ik helaas echt afscheid nemen van dit heerlijke relaxte leven hier. Ik pak m’n koffer in en check uit. Eerst ontbijten. Er is geen tafeltje vrij in mijn favoriet ontbijttentje. Dus ga ik voor nummer 2. Daar tref ik Wieder aan. Vanwege ruimtegebrek deel ik opnieuw een tafel met hem. Wieder zit op z’n praatstoel. Aanstaande donderdag gaat hij de grens over bij Laos. Hij weet nog niet helemaal zeker maar hij denkt dat hij een paar dagen in Laos blijft. Het blikje komt weer tevoorschijn en hij stopt wat van het zwarte poeder in zijn mond. Ik vraag wat het is. Wieder heeft een zware nicotineverslaving. Roken was een te zware aanslag op zijn longen. Het zwarte goedje is een nicotinevervanger. Hij plakt het op zijn tandvlees en na verloop van tijd spuugt hij het uit. Ter illustratie tilt hij zijn lip op. Doesn’t look nice. Nee, het ziet er zeker niet fijn uit moet ik helaas beamen. Wieder kijkt uit naar de zomer in Noorwegen. Hij probeert zo zelfvoorzienend te leven. Hij jaagt op rendieren, konijnen, eenden en ganzen. Verzamelt paddenstoelen, bessen, etc. uit het bos en vist. Vooral krabben zijn z’n favoriet. Het vangen van kreeft blijkt iets lastiger. Ik vind het fascinerend. Ik leer dat het vlees van rendieren en elks vanwege hun dieet heel mager is en daardoor in de vriezer wel 10 jaar houdbaar is(!). Hij rookt zelf zijn vlees en vis. De tijd vliegt voorbij en het is alweer tijd voor mijn laatste lunch met Thomas. Ga nog snel even wat geld pinnen. Op weg naar de pinautomaat zie ik een man die me bekend voorkomt. Ben jij Claus vraag ik. De Thaise vrouw die naast hem zit, herkent mij en reageert enthousiast. Negen jaar geleden heb ik een paar dagen samen met Claus gereisd in Vietnam. Drie jaar geleden kwam ik hem hier op Koh Phangan weer tegen. Zijn Thaise vriendin is inmiddels zijn vrouw zag ik een tijd geleden op Facebook. Ik heb maar kort tijd om met ze te kletsen. Maar zo leuk om ze weer tegen te komen.

Ik ontmoet Thomas bij Nong m. Geniet van inktvis met knoflook en peper. Ik word hartelijk uitgezwaaid door het personeel. See you next year! Thomas rijdt me naar Thong Sala. Ik check in. Met de auto rijdt hij de pier op en zet me af voor de boot. Thomas houdt niet van lichamelijk contact. Ik mag hem een knuffel geven maar wel heel kort, zegt hij voordat we afscheid nemen.

Maandagochtend word ik rond 11 uur door de taxi opgehaald. Het is een kort ritje naar het kleine vliegveld. Mijn vlucht vertrekt op tijd en twee uur later ben ik er dan eindelijk: Singapore! Het stond al een tijd op het lijstje ‘dure bestemmingen waar ik ooit naar toe wil gaan’. Ik heb kunnen sparen de afgelopen jaren en hier ben ik dan.

Het eerste wat opvalt, is hoe rustig het op straat is voor zo’n dichtbevolkt land. Het begint heel hard te regenen wanneer de taxi de terminal uitrijdt. Je hebt regen mee genomen, grapt de taxichauffeur. Na een rit van ruim een half uur ben ik in mijn hotel. Ik heb een kamer in de wijk Little India. De wijk doet zijn naam eer aan. Je ziet vooral Indiërs, Indiase winkels en restaurants. Iets wat ik gisteren heb gegeten, is niet helemaal goed gevallen. Dus houd ik me in wat eten betreft. Dichtbij bij mijn hotel zit Mustapha’s center, een heel groot betaalbaar warenhuis met supermarkt. In Singapore is het een uur later en inmiddels is het begin van de avond. Ik ben de wereldstekker thuis vergeten. Hoewel ik een regenjas heb meegenomen, vermoed ik dat een paraplu in deze warmte handiger is. Reden om het warenhuis dat in de buurt is, te bezoeken. Ik kijk mijn ogen uit. Vreemde pannen, keukengerei, kleding, kruiden en heel veel kitsch. Zeker een winkel om naar terug te keren. Morgen heb ik een vol programma dus ga ik vroeg slapen.

Dinsdagochtend ga ik vroeg op pad. Cloud Forrest en de Flower dome staan op het programma. Ik ga met de metro. Moet me wel even in de route verdiepen omdat ze hier maar liefst 8 metrolijnen hebben. Wanneer ik mijn ov-chipkaart koop, vraag ik het voor de zekerheid nog even na. Ik loop naar het perron en twijfel slaat toe omdat het niet op een perron lijkt. Aan beide kanten van een soort gang zie ik allemaal deuren. Er staan wel mensen te wachten. Op de grond is aangeven waar je mag staan. Achter de deuren komt een overvolle metro aanrijden. Heel gedisciplineerd wachten de mensen op het perron tot iedereen is uitgestapt. Na een half uurtje en één overstap ben ik in de buurt. Ik wandel door een park naar twee futuristische kassen. Mijn kaartje heb ik online gekocht en ik kan snel naar binnen. Ik begin in Cloud Forrest, één een soort tropisch regenwoud inclusief een grote waterval. Ik wandel er met veel plezier. Het enige minpunt is de irritante Chinese klingel-klangel muziek die door de ruimte schalt. Het waarom is me niet duidelijk maar avatar is een thema. Hier en daar staan wat blauwe wezen tussen het groen. Ik laat een foto maken hoe ik er uit zou zien als avatar. Ik ga naar de andere kas, Flower dome die, zoals de naam doet vermoeden, met bloemen is gevuld. Ook mooi maar minder indrukwekkend als de eerste kas. Ik heb trek. Eet een hamburger met frietjes en maak een kletspraatje met een Amerikaans stel. Ze zijn op huwelijksreis die ze voornamelijk in Thailand gaan doorbrengen. Ik ben in de buurt van de wijk Marina Bay en wandel hier naar toe. Er staan veel moderne en bijzondere gebouwen. Ik geniet van het uitzicht bij het water. Loop door een groot winkelcentrum met hele dure winkels. Een bootje vaart door een gracht in het winkelcentrum.

Van mijn stappenteller krijgt ik complimenten. Het is bijna vier uur en erg warm. Ik loop naar het metrostation. Er rijden behoorlijk wat auto’s rond, scooters en motoren zie je hier nauwelijks. Wel redelijk wat fietsers. Fietsers rijden hier op model opvouwfiets en voornamelijk op de stoep. In de vele parken heb je vaak wel fietspaden.

Na een korte pauze wandel ik door de buurt naar een tempel. Een weinig charmant uitziende restauranthal wordt drukbezocht dit lokale bevolking. Ik ga er eten, blader heel lang dit enorme menu en ga uit eindelijk voor een soort nasi met vis.

Woensdagochtend gaat vroeg de wekker en hoor ik het nare geluid van harde regen. Het kost wat moeite om uit bed te komen maar om 9 uur loop ik naar de metro. Een half uurtje later ben ik in Chinatown. In de regen wandel ik naar mijn bestemming. Ik ga een oude woning bezoeken. Het kleine museum is maar één uur per dag open. Het is een mooi versierde woning. Ik word vriendelijk ontvangen door een Chinese vrouw. Wat een regen vandaag hè. Ik ben met tegenzin mijn bed uitgegaan, kwebbelt ze vrolijk. De rondleiding wordt gegeven door een elegante oudere Chinese vrouw. We wandelen door een mooie gerestaureerde weinig. Ze kan boeiend vertellen over de geschiedenis van de oorspronkelijke bewoners. Een Chinese handelsman getrouwd met een Maleisische vrouw. Het klimaat, met name vele regen, maakt behoud van de woning moeizaam. Samen met de universiteit doen ze onderzoek hoe ze op een zo authentieke wijze de woning verder kunnen restaureren. In woning hangen proefjes voor diverse soorten pleister.

Na de rondleiding begin ik aan een wandeling uit mijn reisgids. Ik bezoek veel tempels. Tegen lunchtijd ben ik aangekomen bij hawkercenter Maxwell. Hawkercenters zijn hallen met diverse eetstalletjes. Eén van de stallen heeft een Michelin ster. Daar ga ik eten. Ik moet even in de rij staan maar geniet van een gestoomde kip, in bouillon gekookte rijst en groenten in soja saus. Ik drink er ananassap bij. Helaas niet de lekkere verse zoals in Thailand maar een synthetische versie waarin twee extreem gele stukjes ananas drijven.

Ik maak mijn wandeling langs tempels en indrukwekkende kantoorgebouwen af. Ga terug naar m’n hotel voor een klein dutje. Rond vijf uur ga ik weer op stap, naar de Turkse wijk. Ik loop langs een grote moskee. In dit gebied geen hoge wolkenkrabbers maar lage oude huizen met houten luiken in vrolijke kleuren. Het winkelaanbod verandert, veel winkels met Turkse lampen en de bekende boze ogen, hippe boetiekjes, cafeetjes en muurschilderingen. Ik eet een falafel. Het is droog en het zonnetje schijnt. De regen heeft voor wat koelte gezorgd. Ik wandel terug richting mijn hotel en heb nog steeds trek. In dezelfde restauranthal als gisteren eet ik biryani met tandoori kip, een sterk geparfumeerde rijst met een wat droge kip. Helaas is Nederlandse tv terugkijken niet meer mogelijk. In bed kijk ik naar een film op Netflix maar val al snel in slaap.