Dinsdagochtend wacht een luxe minibus op mij. Er is nog één andere passagier die al in de bus zit en we kunnen meteen vertrekken. Bijna 5 uur later ben ik in Nha Trang en word keurig voor mijn guesthouse afgezet. Ik rommel wat, eet heerlijke noodles met zeevruchten en wandel langs de boulevard. Erg fijn om een prachtig strand te zien met mensen er op. Ik moet wat moeite doen om een pinapparaat te vinden die het doet.

Nha Trang is onder andere bekend om de modderbaden. Ik ga woensdag een middag naar een spa. Het lijkt alsof ik in Bedrock, de woonplaats van de Flintstones, ben aangekomen. Ik dobber een half uur in een met modder gevulde badkuip die er uit ziet als een uitgehakte kei. Ik heb een heerlijk relaxte middag. Onder de nep waterval staan, is mijn favoriet. Het zwembad is gevuld met medicinaal bronwater en smaakt zout. De meeste bezoekers zijn Chinezen, vermoed ik, gekleed in lange shorts een t shirts. Aan het eind van de middag verlaat ik de spa rozig en met een hele zachte huid.

Donderdag ga ik naar een pagode. Ik besluit te gaan lopen. Het is een flinke wandeling van bijna een uur. Het is leuk om het toeristische gedeelte van de stad te verlaten. Ik wandel door kleine straatjes. Met het Chinees Nieuwjaar voor de deur wordt er overal flink schoongemaakt. Ik wandel langs een straat waar de trein door heen rijdt. In Hanoi heb je ook een dergelijke straat die een enorme toeristische attractie is. Hier gelukkig nog niet. Het is een mooie pagode. Wanneer ik ergens naar binnen wil, word ik door een non weggestuurd. ‘madam, dress to short ‘. Gelukkig heb ik een lange wikkelrok bij me. Bovenop de berg achter de pagode staat een grote witte boeddha. Ik moet flink trappen klimmen om de boeddha te bereiken maar word beloond met een prachtig uitzicht over de stad. Ik wandel terug naar mijn guesthouse. ‘s Avonds besluit ik Indiaas te eten. De spicey curry is te spicey. Ik wandel langs de boulevard waar kinderen en masse vliegeren. Veel gezinnen lopen in kleding met dezelfde print. Ik heb het al eerder gezien en vind het een wonderlijk gezicht.

Vrijdag moet ik er vroeg uit. Ik ga naar Mui Ne. Mijn guesthouse heeft een motortaxi geregeld die mij naar het busstation brengt. De arme man moet mij en mijn koffer vervoeren. Gelukkig is het een kort ritje. Terwijl ik op de bus wacht, maak ik een praatje met een man die er gehavend uitziet. Hij is gevallen met de scooter. Het is vooral zijn schouder waar hij last van heeft. De mitella ziet er weinig professioneel uit. Vier uur later ben ik er en word keurig voor de deur van mijn hotel afgezet. Ik heb voor 2 dagen een kamer in luxe resort. Ik maak een wandeling naar de zee. Alleen is er geen strand. Wel een stenen helling en een glibberige trap om het water in te gaan. Niet geheel overbodig hangt er een bord met de waarschuwing dat de zee in gaan tot ongelukken kunnen leiden. Ik eet een heerlijke gekarameliseerde vis, die ik ook tijdens de kookles heb leren maken.

Zaterdag is een heerlijk relaxte dag. Het is Chinees Nieuwjaar. Alle winkels en veel restaurants zijn gesloten. Ik lig bij het zwembad te lezen en maak concrete plannen voor de rest van de reis. Ik besluit terug naar Thailand te gaan. Ik was van plan om de Mekon Delta te bezoeken maar de hoge temperaturen, 35+ graden, in combinatie met een hoge luchtvochtigheid maken dat ik besluit om dit deel over te slaan. Zondag vertrek ik naar een nabij gelegen vissersdorp. Hier blijf ik nog 2 dagen. Ik logeer in een homestay. De ontvangst is erg vriendelijk. Alleen de dochter spreekt Engels. Ze vertelt dat ze ook een café- restaurant in de buurt hebben. Haar vader is zo lief om mij hier op de scooter naar toe te rijden. Het café wordt bezocht door de lokale bevolking. Gelukkig heb ik ontdekt dat je met Google translate ik foto's van bijvoorbeeld een menu kan maken. Ik eet een heerlijke noodlesoep met zeevruchten. Vol verwachting loop ik naar het strand. Mui Ne is bekend als surf en kite strand. Het waait hier altijd. Voor mensen die contactlenzen dragen moet het hier heel vervelend zijn. Het strand is erg smal en vooral heel vies. Er ligt veel plastic en op twee tentjes waar vis, kreeft en veel exotisch ogende schaaldieren worden verkocht, is er niemand. De zee is erg wild. Ik heb ruim 700 kilometers langs de kust gereisd en heb nergens kunnen zwemmen. Tijdens de wandeling over het strand word ik vooral gezandstraald.

De volgende dag is het tijd voor wat actie. Ik heb een toer geboekt. Met een jeep ga ik wat toeristische attracties bezoeken. Wanneer ik de mede passagiers ophaal, valt mij op dat niemand gedag zegt. Alleen een jonge vrouw zegt vrolijk gedag. De eerste stop is bij fairy stream, een stroom wat je door heen kan waden terwijl je door een mooie omgeving met onder andere duinen loopt. Het is er vreselijk druk. Ik klets met de jonge vrouw, Leticia. Zij reist ook alleen. Ze komt oorspronkelijk uit Italië. Een aantal jaar geleden, is zij in Europa gaan reizen om aan haar familie te ontsnappen. Na wat omzwervingen, heeft ze 2 jaar op Malta, op een slaapzaal in een hostel, gewoond. Nu is ze voor onbepaalde tijd in Vietnam. Ze hoopt op inzichten en antwoorden op levensvragen. De belangrijkste is waar ze gaat wonen en wat ze wil gaan doen. Ze vertelt dat ze nog voor een paar weken geld heeft en hoopt snel de antwoorden te vinden. In colonne bezoeken we een vissersdorp, grote witte duinen waar je met squats over heen kan rijden. Het is overal ellendig druk. Met gevaar voor eigen leven maak ik een wandeling. We sluiten de dag af bij rode duinen. Voor de beloofde zonsondergang zijn we net te laat. Ik eet een soepje op de lokale markt en ga douchen. Het zand zit zelfs tussen mijn tanden. Na een heerlijke douche wordt er op de deur geklopt. Het is de dochter van de familie die me uitnodigt om een biertje te drinken. Er zitten wat familieleden, een buurman om de tafel en een man van mijn leeftijd die hier ook verblijft. Er staat veel eten op tafel en de vader schept meteen een kommetje eten op. Ik krijg een biertje. Bij bijna iedere slok moet er worden geproost met het roepen van ‘mot, hai, ba, yo!’. Wat 1,2,3 proost betekend. Vanwege de taalbarrière zit ik al snel met de mede toerist te praten. Hij heet Deorde en ziet er uit als een kruizing tussen de kerstman en een hippie. Zoals zijn uiterlijk doet vermoeden, is hij vaak in India geweest. Dit is de eerste keer in Vietnam. Hij reist voor onbepaalde tijd of tot het geld op is. Hij laat vaak, tussen neus en lippen door, vallen dat hij gezondheidsproblemen heeft. Ik ontkom er niet aan om te vragen waar hij precies last van heeft. Het blijkt chronische vermoeidheid te zijn. Gedurende het gesprek blijkt hij ook liefdesverdriet te hebben. Kort nadat hij met zijn vriendin is gaan samen wonen, heeft zij het uitgemaakt. Sindsdien woont hij met 15 andere mensen in een gekraakte kerk zonder douche. Ondertussen komt er geen eind aan de stroom eten. De biertjes worden ook in hoog tempo aangevoerd maar na 2 stap ik over op de thee. Het is allemaal heerlijk. Kleine gebakken visjes, groente en paddestoelen met tofu. Wanneer ik zeg dat ik vol zit, wordt er weer een ander gerecht op tafel gezet en opgeschept. Ik geniet en rol met een overvolle buik naar mijn kamer.