Aan het begin van de zondag middag kom ik aan in Pak Chong, een klein stadje. Het Nationaal park Khao Yai ligt zo’n 20 kilometer vanaf Pak Chong. Ik probeer nog te onderhandelen over de prijs van de taxi, zonder succes. Ik kies eieren voor mijn geld. Het is een behoorlijke afstand en € 10,- is niet een bedrag in over te zeuren. Zo’n half uur later ben ik op de plek van bestemming. Het is een mooi resort in een prachtige omgeving. De temperatuur is heerlijk. Niet te warm. Het is hier weids met bergen.

Ik ontmoet Josh, de eigenaar van het resort. Hij woont hier ruim 10 jaar en is met een Thaise getrouwd. Hij vraagt naar mijn plannen. Vanmiddag doe ik weinig. Sinds een paar dagen heb ik kiespijn. De zeurende pijn neemt toe. Het ergste is dat ik steeds minder goed kan eten. Josh dringt er op aan dat ik naar de tandarts ga. Ik sputter tegen. Tegen beter weten in. Ik vermoed dat het geen kiespijn is die van zelf over zal gaan. De tandarts zorg in Thailand staat goed aangeschreven. Ik heb eerder mensen ontmoet, vanuit onder andere Australië, die hier naar toe komen voor de tandarts. Aan het eind van de middag app ik Josh of hij een goede tandarts in de buurt kent. ‘Ik ga voor je je bellen en een afspraak maken’ is zijn vriendelijke antwoord. Vanwege het gebrek aan kauwkracht eet ik ’s avonds een soepje.

Maandagochtend word ik vroeg opgehaald. Ik heb een dagtour geboekt door het park. In de songthaew, een soort pick-up, zitten 2 Duitse vrouwen die beide alleen reizen. We halen nog een Oostenrijks echtpaar op. Beide zijn fervente vogelaars in bijpassende outfits. Het is nog een stukje rijden naar het park. We rijden één van de bergen op. Op 700 meter hoogte stappen we uit. Het uitzicht is fantastisch. Ik geniet van de vele grote vlinders. Lex is onze enthousiaste gids. We lopen een stuk en zien boomtoppen zwiepen. Hoog in de bomen slingert een familie gibbons voorbij. Eén van hen heeft zelfs een baby. Het zijn zowel witte als donkerbruine gibbons. Daar is geen onderscheid tussen, legt Lex uit. Net als bij mensen zegt hij lachend. In een rustige tempo rijden we door het park. Plotseling stoppen we. Met een brede glimlach kondigt Lex aan dat hij een kleurrijke verrassing voor ons heeft. In een van de struiken hangt een dunne oranje monnikslang. Ze zijn niet giftig. We krijgen een korte les over boom slangen en grond slangen. De meeste dieren zijn goed verstopt maar Lex heeft een getraind oog. Een groot deel zien we door een verrekijker. Het zijn verschillende hagedissen en varanen. Maar ook een gifgroene slang die bijna niet opvalt tussen de bladeren van de bomen. We wandelen en 2 uur door de jungle. Hiervoor krijgen we speciale hoge sokken aan die ons tegen teken moeten beschermen. We zien, hoog in de bomen, nog een familie gibbons voorbij komen. De vogelaars komen aan hun trekken. We zien veel vogels. Hun namen worden door het echtpaar keurig in een boekje bijgehouden. Na de wandeling is het tijd voor de lunch. Het is een gezellige groep. Ik krijg van Josh bericht dat ik de volgende dag om 11.30 een afspraak bij de tandarts heb. Hij heeft ook al een taxi voor me geregeld. Na de lunch bezoeken we een waterval. Het is het droge seizoen en de waterval valt erg tegen. In de middag gaan we onder andere op zoek naar olifanten. Die laten zich niet zien. Wel zien we een grote groep makaken. Het zijn brutale apen dus moeten gepaste afstand houden. Het landschap is afwisselend; dichte bossen, open vlaktes en veel meren. Ineens keren we om en rijden we met een noodgang door het park. We komen aan bij een open plek waar meerdere pick-ups staan te wachten. Er is een mannetjes olifant gezien en iedereen hoopt dat hij, het liefst met meerdere, terugkomt. We wachten een tijd maar ze laten zich niet meer zien. Het is al tegen zessen wanneer we het park verlaten. We stoppen bij een apotheek zodat ik pijnstillers kan kopen. Ik neem afscheid van Lex en groepsgenoten. Het was een mooie en indrukwekkende dag.

Mijn plan was om hier tot donderdag te blijven. Ik zou nog een nacht safari doen maar dat raadt Josh af. Teveel auto’s die hetzelfde rondje rijden en de dieren wegjagen. De watervallen tocht heeft ook niet zoveel zin omdat het water ontbreekt waardoor het vooral een verzameling rotsen zijn. Na het park staat Sukhothai op het programma, oude tempels en boeddha’s in het noorden van Thailand. Het lastige van reizen in Thailand is dat je vaak terug naar Bangkok moet. De gedachte om terug te reizen naar Bangkok, de volgende dag 10 uur in de bus te zitten (en ook weer terug) maakt me moedeloos. Ik zoek naar bestemmingen dichterbij. Ik kom tot de conclusie dat ik verplaatsmoe ben. Ik slaap er nog een nachtje over. De volgende dag boek ik nog 2 dagen bij. Het is hier heerlijk rustig, een mooi landschap en fijne temperaturen. Ik heb nog zo'n 271 ongelezen boeken in m’n e-reader en ff niets doen, is ook heel fijn.

Om kwart voor 11 haalt de taxi me op. Ik ben een soort van blij dat ik naar de tandarts kan. Het valt gelukkig mee. Een beginnende ontsteking van tandvlees bij een tand. Ik krijg een diepte reiniging van tandvlees en het dringende advies om niet meer zo hard te poetsen. Ruim een uur later sta ik met een antibioticakuur, pijnstillers en een flesje ontsmettend mondwater weer buiten. Voor alles betaal ik nog geen € 30,-. Ik zal nog een paar dagen last houden maar dan moet het beter gaan. De röntgenfoto’s stuurt de tandarts mij per mail toe. Ik weet niet wat er in de verdoving zat maar de rest van de middag breng ik in een soort coma door. Woensdag ziek ik nog een beetje uit. Lees veel, doe wat dutjes en zwem af en toe. Vandaag, donderdag, gaat het al wat beter. Ik ontbijt met croissantjes en kijk naar de heerlijk uitziende taartjes die ze er verkopen. Bij het zwembad maak ik kennis met een Engels gezin. De moeder is Ierse en hun beide zonen hebben oranje haar. Het zijn hele aardige mensen. Zij gaan zaterdag ook naar Bangkok en bieden aan om een taxi te delen. We gaan met z’n vijven lunchen voordat zij de watervallen tour gaan doen. Ik breng de middag schrijvend aan dit verhaal door en vind het nu weer tijd voor een duik in het zwembad.