De dagen bij Khao Yai zijn heerlijk rustig. Ik heb al snel een vast ritueel. Ik maak iedere ochtend en wandeling naar een restaurant waar ze croissantjes, thee en koffie hebben. Ook hebben ze er heerlijke taartjes maar die laat ik staan. Op donderdag verleng ik mijn wandeling en ga ik aardbeien plukken. Voor de rest zijn de dagen vooral relaxed. Het lezen, naar onzinnige maar wel lachwekkende filmpjes op Instagram kijken, wissel ik af met zwemmen en dutjes doen.

Zaterdag ga ik weer terug naar Bangkok. Het Engels/ Ierse gezin blijft nog 2 dagen in Khao Yai. Hun jongste zoon is woensdagavond ziek geworden en opgenomen in het ziekenhuis. Het is nog niet helemaal duidelijk maar men denkt aan een zware voedselvergiftiging. Vandaag mag hij het ziekenhuis verlaten. Ze blijven nog 2 dagen zodat hij kan aansterken. Om half elf word ik opgehaald door de taxi. Ik neem afscheid van Jason en zijn vrouw en bedank ze voor de goede zorgen. De trein heeft 20 minuten vertraging. Ik heb online een treinkaartje gekocht. Het was alleen mogelijk om een kaartje te kopen tot Don Muang, een vliegveld dichtbij Bangkok. Op het bord zie ik dat het eindpunt een treinstation in Bangkok is. Wanneer we zo’n 2 uur later bij mijn halte aankomen, blijf ik stiekem zitten. Op het treinstation in Bangkok bestel ik een Grab-taxi. Ik moet even wachten en voel hoe warm het hier is. De Grab chauffeur wil zijn Engels oefenen en babbelt graag. Vandaag is het een feestdag; Boeddha’s dag. Het is een lang feestweekend. Maandag is iedereen vrij. Hij gaat familie bezoeken. Hij vraagt naar mijn werk. Hij helpt ook mensen, vertelt hij. Vervolgens laat hij me één van zijn filmpjes zien die hij op Tiktok post om mensen te inspireren/ een positieve boost te geven.

Ik check in bij m’n hotel. Ik wandel door de buurt. Een aantal winkels zijn gesloten. Vanwege Boeddhadag mag er geen alcohol worden verkocht. Grappig om langs de terrassen te lopen en alleen maar frisdrank, water en sapjes op tafels te zien staan. Ik eet een hamburger met frietjes. Om de hitte voor te zijn, ga ik zondag vroeg op pad. Ik loop langs een paar tempels maar in mijn korte broek en mouwloos topje kan ik ze niet bezoeken. Ik eet rijst met vis op de markt. Doe een klein dutje en ga in de middag, in aangepaste kleding, naar een aantal tempels. Het is heel warm, zijn 36 graden. Al snel loopt het zweet in straaltjes over mijn rug en hoofd. Bij de eerste tempel is het al druk. Er is een dienst gaande en ik word snel gemaand te gaan zitten. Ik loop naar buiten om andere gedeeltes van de tempel te bezoeken. Wanneer ik op blote voeten een trap beklim, voel ik hoe heet de treden zijn. Ik ren een rondje rond de stoepa en vlucht snel weer naar mijn schoenen. Met alle ceremonies voelt het toch wat ongepast om de tempels te bezoeken. De hitte nekt me ook.

Maandag is net als nieuwjaarsdag. Toch wat troosteloos. Alle winkels, musea, etc zijn gesloten. Toeristen lopen, net als ik, wat doelloos rond. Ik schuil voor de hitte in een koffietent. Ergens vind ik een feestelijke markt met veel prullaria. Bij een van de stands verkopen ze een wonderlijk dier. Het lijkt op een soort mini varken gekruist met een koe. Ik google de foto en het blijken naaktcavia’s te zijn. Dinsdag gaat de wekker weer lekker vroeg. Om 6 uur stap ik in de taxi. Raar hoor ik ga nu echt Bangkok verlaten. Als cadeau zie ik hoe monniken in hun oranje gewaden een tempel verlaten om aalmoezen te verzamelen.

Om half elf land ik op Koh Samui. Ik zit lang in een taxi (en betaal hier ook flink voor) om bij de pier aan te komen vanwaar mijn boot vertrekt. Ik ga dit keer met een snelle boot. De snelle boot heeft een half uur vertraging. De snelle boot klapt tijdens de overtocht hard op het water. Niet een ieder kan deze overtocht goed verdragen. Op de pier zie ik de oranje pick-up van Thomas al staan. Ik heb trek en we gaan meteen lunchen. Ik praat Thomas bij over mijn reisavonturen. Ik ben hier een paar dagen eerder dan gepland en heb voor 2 nachten een kamer dichtbij het strand. Aan het begin van de avond geniet ik van een curry, de zonsondergang en word ik lek geprikt door muggen.

Woensdagochtend haalt Thomas me vroeg op. We gaan ontbijten. Het is een uitgebreid Thais ontbijt. We delen een soep, rijst met geroosterd varkensvlees en gele mie met kip. We maken een uitstapje naar de markt. Bij Thomas thuis drinken we nog een kopje koffie. Aan het begin van de middag zet hij me af bij mijn hotel. Ik trek snel mijn bikini aan en ga naar het strand. Heerlijk; een prachtig strand met een rustige zee waar ik de rest van de middag regelmatig dobber. Ik ben weer terug op het eiland wat ik zo'n 7 weken geleden begon. Ik geniet van het uitzicht en neem het goed in me op. De realiteit is dichtbij. Ik heb eerder al het nieuwe rooster van de tuindiensten ontvangen. Over ruim 2 weken gaat de wekker weer omdat ik moet werken en niet langer omdat ik een bus, trein of vliegtuig moet halen. Ik neem het uitzicht en het moment extra in me op. Wat ga ik dit missen. Ik zou wel kunnen wennen aan deze manier van leven. Naast het weerzien met familie en vrienden, kijk ik uit naar er zelf kunnen bepalen wat ik eet. Ik zie op tegen de grijze luchten, regen en kou in Nederland. Net als zelf de was weer doen en schoonmaken.

Vandaag, donderdag 29 februari begin ik de dag heerlijk rustig. Ik verhuis vandaag naar een nieuw onderkomen. Ik neem de tijd om m’n nauwelijks uitgepakte spullen weer in te pakken. Ik kan lopen naar m’n nieuwe stek. Omdat ik nog niet kan inchecken, laat ik mijn koffer achter. Ik heb een lange brunch en schrijf aan dit verhaal. Dit keer zit ik nog dichter aan het strand. Ik ben nog te vroeg om in te checken. Mijn bikini heb ik al aan en mijn strandspullen bij me. Ik ga onder de grote schaduwrijke boom zitten. Gisteren was ik gefascineerd door een mevrouw met een hoedje die de hele middag in zee heeft gedobberd. Wanneer ik het strand op loop, zie ik mevrouw met haar hoedje al weer drijven. Ook ik dobber heel lang in zee. Thomas komt me straks ophalen voor een zonsondergang- drankje. Ik moet nog inchecken.